Dag 11, 25 juli 2014 San Cristóbal - Villa Hermosa

Dag 11: Vrijdag 25 juli 2014
San Cristobal de las Casas - Villahermosa
(via “Palenque”)

San Cristóbal de las Casas is een stad in de Mexicaanse deelstaat Chiapas. San Cristóbal heeft 128.996 inwoners, waarvan een groot deel van de bevolking bestaat uit Tzotzil Maya. Het is de hoofdplaats van de gemeente San Cristóbal de las Casas.
San Cristóbal werd in 1528 gesticht door Diego de Mazariegos, die het Ciudad Real noemde. Na de onafhankelijkheid van Mexico kreeg de stad haar huidige naam, ze is genoemd naar Bartolomé de las Casas, geestelijke en voorvechter van rechten voor de indiaanse bevolking. Het was oorspronkelijk de hoofdstad van Chiapas, een functie die de stad tijdens het Porfiriaat kwijtraakte aan het meer westelijk gelegen Tuxtla Gutiérrez. Naar verluid waren de inwoners hier zo ontstemd over, dat zij gedurende de Mexicaanse Revolutie feller vochten dan inwoners van andere steden.
San Cristóbal is bekend vanwege haar koloniale architectuur. Het is een populaire bestemming voor toeristen, ook omdat de Mayastad Palenque er niet ver vandaan ligt. In 1994 werd de stad ingenomen door de zapatisten tijdens hun strijd voor een waardige behandeling van de inheemse plattelandsbevolking. Vandaag niet alleen autorijden, maar ook een bezoek brengen aan één van de meest beroemde archeologische hoogtepunten: Palenque. Maar eerst nog even genieten van ons schitterende hotel, helemaal in Spaans koloniale stijl. Het hele stadje lijkt uit dit soort monumentjes te bestaan. Het tegelwerk in de badkamer lijkt nog origineel. Handgevormde tegeltjes die allemaal uniek beschilderd zijn. Ambachtelijk houtwerk dat in combinatie met de zachte gele en rode tinten van het stucwerk een schitterende indruk geeft van de bouwstijl van vroeger. We genieten nog even van meer van dit soort gebouwen als we om 09:30 uur de weg richting Palenque opzoeken. Ook op deze weg worden we geplaagd door de vele honderden verkeersdrempels. Afremmen, terugschakelen en de hoge drempels (de meeste) voorzichtig in de 1e versnelling oprijden. Als achterwielen ook bijna over de drempel zijn dan een ietsie bijremmen om te voorkomen dat de bagage en gereedschap achterin de auto met veel herrie omhoog stuitert en weer terugvalt. Ook opdeze etappe, net als gisteren weer veel haarspeldbochten en plotseling stilstaand verkeer wat het noodzakelijk maakt om met ruime afstand achter je voorligger te rijden. Team 37 met Anika achter het stuur houdt voldoende afstand als hun voorligger plotseling op de rem gaan staan in ee blinde bocht naar rechts en komen zo’n halve meter achter de voorligger tot stilstand. De Mexicaan achter hen echter niet en komt net een halve meter te kort en rijdt met z’n 4x4 vol in de achterkant van de Volvo 240 van Anika en Rob die daarbij doorschiet tegen hún voorligger. Gelukkig geen noemenswaardige schade aan de voorzijde, alleen de achterklep is ingedrukt en de bumper heeft ook een forse tik meegehad, waarschijnlijk heeft de trekhaak ook nog het een en ander opgevangen.
Net na de als alle betrokkenen zijn uitgestapt komen wij de hoek om en stoppen voor de drie auto’s. Annika heeft last van haar arm want ze hield zich schrap toen ze in de spiegel haar achterligger met het verwachte resultaat zag aankomen. Het blijkt dat de achteropkomende Mexicaan geen rijbewijs (bij zich?) heeft en ook dat hij niet verzekerd is. We bekommeren ons eerst om Annika en haar arm en helpen met wat zalf om de spierpijn te verlichten. Hierna maak ik nog wat foto’s. Annika en Rob maken afspraken met de Mexicaan die hun later in Palenque omgerekend zo’n US$ 50,-- betaalt voor de schade. Waarschijnlijk ook het maximaal haalbare?
Wij rijden door naar de archeologische plek bij Palenque, waar een groot tempelcomplex uit de Maya-tijd voor bezoekers toegankelijk is gemaakt. Het is vier uur ’s middags en niet extreem druk. Er is zelfs nog ruimte om de auto zo’n 50 meter van de hoofdingang op het pleintje met allemaal souvenirstalletjes te parkeren. We krijgen er meteen een (betaald) autowacht bij! Het complex bestaat uit een centraal paleis (palaçio) met vele bijgebouwen. De plaatjes van Palenque kennen we, net zoals die van de piramides van Gizeh. Maar hier omgeven door tropisch woud waaruit vogelgeluiden je tegemoet komen én in een temperatuur van 43oC in de schaduw, krijgt dit complex net die extra dimensie die de omgeving nog raadselachtiger maakt. Net zoals in Gezeh kun je de piramides van de tempel betreden waarin een grote stenen sarcofaag is geplaatst. De gangen in het complex zijn hoger dan die van de piramide van Cheops, maar de gebruikte stenen zijn veel kleiner. De enige overeenkomst lijken de aanwezigheid van de sarcofagen, de hellingshoek van de piramide en de oriëntatie van één van de zijden exact op het oosten. In de verzengende hitte bekijken we de bijna vergane beeldhouwwerken met voorstellingen van goden uit de Maya-tijd. Als de muren hier eens konden praten… Erich von Däniken (Waren de goden kosmonauten) en Graham Hancock (Fingerprints of the gods) hebben ook aan dit complex aandacht besteed. Hier in deze atmosfeer worden de vraagtekens uit het verleden alleen maar groter. Is dit complex werkelijk door de Maya’s gesticht of herkennen we toch verschillende bouwstijlen, net zoals in Machu Picchu, waar de Maya’s alleen de ‘afbouw’ hebben verricht…. Tegen sluitingstijd van het complex slaan we nog wat koud water in en vervolgen onze weg naar Villahermosa. Eindelijk wordt het aantal verkeersdrempels minder en krijgen we zelfs te maken met iets wat op een autosnelweg lijkt. We zijn om 19:45 uur ‘binnen’ en kunnen zo aanschuiven bij het diner (mag eigenlijk deze naam niet hebben) en krijgen hierna tijdens de briefing het nieuws van de dag en de chaotische dag ervoor te horen. Drie auto’s beschadigd door ongevallen: De 240 van Annika en Rob die we zelf hebben meegemaakt, de P1800 van Jan en Conny uit Eibergen die een aanrijding hebben gehad in San Critóbal tijdens het vertrek uit die stad (blikschade rechtsvoor) en de kattenrug van Majohrie en Hans uit Deventer die een aanrijding met een koe hebben gehad. Zij hebben de meeste schade: rechtsvoor spatbord incl. koplamp verdwenen, zijkant, zijdeur en voorruit schade. Gelukkig allemaal blik en geen lichamelijk letsel. De toestanden aan de grens zijn vrijwel allemaal opgelost. De auto van Iepje en Margriet én het vrachtwagentje van Geo zijn uiteindelijk na veel vijven en zessen toch ingeklaard en konden hun weg vervolgen, weliswaar met heel veel tijdverlies, maar goed je bent tenslotte 6 weken onderweg, dus tijd zat? Enkele teams zijn honderden kilometers teruggereden naar het inklaringskantoor en hebben derhalve nog een hele lange reisdag voor de boeg. Sommigen zelfs van zo’n 1000 km. Wim, Loes, Arnoud en Maud schijnen ook tot die slachtoffers te behoren, maar ja, als oud-garagehouders zijn zij gek op auto’s en dus waarschijnlijk ook op autorijden. Uitgelezen kans dus om je hobby helemaal te botvieren. Jan biedt nog z’n excuses aan voor de gebrekkige communicatie van gisteren waardoor veel team de inklaringsplek niet konden vinden. Oorzaak lag in het laat switchen van de plaats van inklaring en de foute info die Eurocult van de Mexicaanse partner had doorgekregen. De ellende werd daarnaast nog groter door de internetstoring die het inklaringssysteem én het betaalsysteem regelmatig platlegde. De excuses worden met applaus door de groep aanvaard. Leermomenten te over: Uitsluitend auto’s die exact op naam staan toelaten; uitsluitend creditcards met pincode meenemen, Visa kaart voorschrijven (geen enkel probleem mee gehad, wel met ABN & ING & RABO kaarten: geen verbinding) , meer informatie over de route, aandachtspunten, bezienswaardigheden onderweg, tips voor het rijden, wat kun je onderweg tegenkomen, waar wel en waar niet met US$ te betalen, wisselkoersen en alle briefinginformatie ook schriftelijk verstrekken, of op z’n minst een A4’tje ophangen in de lobby. Kan iedereen een foto van maken. Zoals Jan Bruins benadrukte: “Het is en het blijft een avontuurlijke reis…” . Je kunt er natuurlijk over discussiëren of de landen die je bezoekt de reis avontuurlijk moeten maken of dat de reisorganisatie dit doet…
De club is bijna weer compleet en wij maken Jenny en Luuk nog een klein rondje bij het hotel en drinken nog even wat in een Karaoke bar waar de lokale vocale dubbelganger van de jonge Jose Feliçiano ons perplex doet staan. Even een leuke onderbreking van het zeer strakke tijdschema waarin we tot nu toe hebben gezeten.