Dag 15, 29-07-2014 Guadalajara - Mazatlan
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
29 Juli 2014 | Mexico, Mazatlán
Dag 15: Dinsdag 29 juli 2014
Guadalajara - Mazatlan
Afstand: 480 km
Vijf minuten voor zeven wordt ik wakker. Ik zet de wekker van de I-phone uit om te voorkomen dat Jesse ook wakker wordt en staar door het raam naar buiten. De gordijnen hebben we open gelaten om een beetje meer frisse lucht door de smalle opening van het raam van onze kamer op de zesde verdieping binnen te krijgen. In het oosten gloort de morgenstond rood achter de silhouetten van de gebouwen van Guadalajara. Ik schakel m’n laptop in en probeer in te loggen op de beheerpagina van www.henkenjesse.waarbenjij.nu. Ik heb prima verbinding met de router, maar kom het internet niet op. Ook andere pagina’s zoals nu.nl zijn niet te bereiken. Vanavond in Mazatlan aan de Golf van California nog maar eens proberen.
Het loodgieterswerk blijft verbazen. In dit geval een 2 centimeter in de tegelvloer verdiept douchegedeelte met een afvoerputje erin. Een prima douchestraal en prima temperatuur. Terwijl ik me douche zit ik mij af te vragen hoe de legionellapreventie hier is geregeld. In de meeste hotels is het water gechloreerd, maar daarvan lijkt hier geen sprake. Ook de muffe lucht in de kamer toe we binnenkwamen doet vermoeden dat in ieder geval deze kamer langere tijd geen gasten heeft gezien. De ver uitgedroogde voegen tussen het tegelwerk bevestigen dit nog een keer. Ik draai de warme kraan van de douche open en laat deze een tijdje goed doorstromen, zonder dat deze goed op temperatuur komt. De 40 °C wordt niet gehaald. Dan maar zo douchen… Jesse is ondertussen ook wakker en een half uur later zitten we samen te ontbijten. Om 08:30 vertrekken we voor de 480 kilometer lange rit naar Mazatlán, een belangrijke havenstad met ruim 350.000 inwoners .
In drie kwartier rijden we Guadalajara uit en rijden weer over de mooie en goed onderhouden tolweg. In de verte kijken we over de wolkenpartijen heen van de dieper liggende dalen. Het is nog een lekkere temperatuur om te rijden, maar dat verandert al snel als we in een uur tijd afdalen van zo’n 2000 naar 500 meter hoogte. De temperatuur buiten en in de auto stijgt. Buiten de auto heeft dat tot gevolg dat we weer palmbomen te zien krijgen die we al een aantal dagen niet meer gezien hebben. Binnen in de auto komen de eerste zweetdruppeltjes weer op ons voorhoofd te staan. Een teken dat we weer de ramen op elkaar gaan open zetten, bij gebrek aan een functionerende airco.
Opvallend zijn de vele bijna helemaal drooggevallen lagunes, waarschijnlijk heeft dat te maken met de tijd van het jaar. Ook bijna alle riviertjes en irrigatiekanalen die we passeren zijn helemaal drooggevallen. Uitsluitend enkele grotere rivieren voeren nog geelgekleurd slibrijk water af. In één van de bijna drooggevallen lagunes zie ik een grote groep met witte vogels staan, die veel gelijkenis vertonen met een ibis.
De weg is drukker geworden. Steeds meer vrachtverkeer zorgt er voor dat onze gemiddelde snelheid naar beneden gaat, ondanks dat sommige combinatie van truck met oplegger én aanhanger met nog eens een 40 voet zeecontainer ( totaal zo’n dertig meter) ook soms met ruim 100 km/h door de bergen denderen.
Op een enkele omleiding na schieten we toch lekker op. Aan tolgeld zijn we ongeveer een zelfde bedrag kwijt als aan de benzine, die ruim een US$ per liter kost. Tegen half vier rijden we Mazatlan binnen terwijl de zon vrijwel recht boven ons staat. We naderen de kreeftkeerkring, dus in deze tijd van het jaar lijkt de zon hier op het hoogste punt vrijwel loodrecht boven ons te staan.
De stad ontleent haar naam uit het Nahuatl en betekent "plaats van het hert". Het was de hoofdstad van de Mazateken. De stad werd gesticht in 1820. In de negentiende eeuw groeide de bevolking sterk, vanwege de zilvermijnbouw in het achterliggende gebied. Veel immigranten kwamen uit Duitsland. Wij overnachten in Hotel de Cima aan de Avenida del Mar, met een schitterend uitzicht over de Golf van Californië. Daar zullen we het dan mee moeten doen want de foto’s van het hotel zijn waarschijnlijk geretoucheerd, of dertig jaar geleden gemaakt. We hebben een kamer op de derde verdieping. Wachttijf voor de enige lift in het complex is ongeveer tien minuten. Dan maar lopen met de zware koffers over de trappen en door de trapportalen waar je je benen breekt over de schoonmaakkarren die er waarschijnlijk voor de sier staan. Loop niet met blote voeten op de kamer vloer, want je blijft plakken. Airco rammelt in de buitenmuur, koelt gelukkig wel en de ventilator aan het plafond draait zo ongebalanceerd dat je bang bent dat deze elk moment van het plafond kan vallen. Verder kun je beter zwaar verkouden zijn zodat je niets ruikt. Goedmakertje is echter het uitzicht: Als je je hoofd buiten het raam steekt en dan geheel naar rechts draait kun je nog een stukje van de Baai van California zien! Even klimatiseren, misschien valt het straks nog wel mee. ’T Is tenslotte maar voor één nachtje.
Jesse gaat naar ’t strand terwijl de zon bijna op z’n krachtigst is. Morgen dus kreeft in de auto. Ik ga in de lobby zitten waar de WiFi nu wel werkt. Hoera! Ik kan nu weer wat verhalen plaatsen!
Guadalajara - Mazatlan
Afstand: 480 km
Vijf minuten voor zeven wordt ik wakker. Ik zet de wekker van de I-phone uit om te voorkomen dat Jesse ook wakker wordt en staar door het raam naar buiten. De gordijnen hebben we open gelaten om een beetje meer frisse lucht door de smalle opening van het raam van onze kamer op de zesde verdieping binnen te krijgen. In het oosten gloort de morgenstond rood achter de silhouetten van de gebouwen van Guadalajara. Ik schakel m’n laptop in en probeer in te loggen op de beheerpagina van www.henkenjesse.waarbenjij.nu. Ik heb prima verbinding met de router, maar kom het internet niet op. Ook andere pagina’s zoals nu.nl zijn niet te bereiken. Vanavond in Mazatlan aan de Golf van California nog maar eens proberen.
Het loodgieterswerk blijft verbazen. In dit geval een 2 centimeter in de tegelvloer verdiept douchegedeelte met een afvoerputje erin. Een prima douchestraal en prima temperatuur. Terwijl ik me douche zit ik mij af te vragen hoe de legionellapreventie hier is geregeld. In de meeste hotels is het water gechloreerd, maar daarvan lijkt hier geen sprake. Ook de muffe lucht in de kamer toe we binnenkwamen doet vermoeden dat in ieder geval deze kamer langere tijd geen gasten heeft gezien. De ver uitgedroogde voegen tussen het tegelwerk bevestigen dit nog een keer. Ik draai de warme kraan van de douche open en laat deze een tijdje goed doorstromen, zonder dat deze goed op temperatuur komt. De 40 °C wordt niet gehaald. Dan maar zo douchen… Jesse is ondertussen ook wakker en een half uur later zitten we samen te ontbijten. Om 08:30 vertrekken we voor de 480 kilometer lange rit naar Mazatlán, een belangrijke havenstad met ruim 350.000 inwoners .
In drie kwartier rijden we Guadalajara uit en rijden weer over de mooie en goed onderhouden tolweg. In de verte kijken we over de wolkenpartijen heen van de dieper liggende dalen. Het is nog een lekkere temperatuur om te rijden, maar dat verandert al snel als we in een uur tijd afdalen van zo’n 2000 naar 500 meter hoogte. De temperatuur buiten en in de auto stijgt. Buiten de auto heeft dat tot gevolg dat we weer palmbomen te zien krijgen die we al een aantal dagen niet meer gezien hebben. Binnen in de auto komen de eerste zweetdruppeltjes weer op ons voorhoofd te staan. Een teken dat we weer de ramen op elkaar gaan open zetten, bij gebrek aan een functionerende airco.
Opvallend zijn de vele bijna helemaal drooggevallen lagunes, waarschijnlijk heeft dat te maken met de tijd van het jaar. Ook bijna alle riviertjes en irrigatiekanalen die we passeren zijn helemaal drooggevallen. Uitsluitend enkele grotere rivieren voeren nog geelgekleurd slibrijk water af. In één van de bijna drooggevallen lagunes zie ik een grote groep met witte vogels staan, die veel gelijkenis vertonen met een ibis.
De weg is drukker geworden. Steeds meer vrachtverkeer zorgt er voor dat onze gemiddelde snelheid naar beneden gaat, ondanks dat sommige combinatie van truck met oplegger én aanhanger met nog eens een 40 voet zeecontainer ( totaal zo’n dertig meter) ook soms met ruim 100 km/h door de bergen denderen.
Op een enkele omleiding na schieten we toch lekker op. Aan tolgeld zijn we ongeveer een zelfde bedrag kwijt als aan de benzine, die ruim een US$ per liter kost. Tegen half vier rijden we Mazatlan binnen terwijl de zon vrijwel recht boven ons staat. We naderen de kreeftkeerkring, dus in deze tijd van het jaar lijkt de zon hier op het hoogste punt vrijwel loodrecht boven ons te staan.
De stad ontleent haar naam uit het Nahuatl en betekent "plaats van het hert". Het was de hoofdstad van de Mazateken. De stad werd gesticht in 1820. In de negentiende eeuw groeide de bevolking sterk, vanwege de zilvermijnbouw in het achterliggende gebied. Veel immigranten kwamen uit Duitsland. Wij overnachten in Hotel de Cima aan de Avenida del Mar, met een schitterend uitzicht over de Golf van Californië. Daar zullen we het dan mee moeten doen want de foto’s van het hotel zijn waarschijnlijk geretoucheerd, of dertig jaar geleden gemaakt. We hebben een kamer op de derde verdieping. Wachttijf voor de enige lift in het complex is ongeveer tien minuten. Dan maar lopen met de zware koffers over de trappen en door de trapportalen waar je je benen breekt over de schoonmaakkarren die er waarschijnlijk voor de sier staan. Loop niet met blote voeten op de kamer vloer, want je blijft plakken. Airco rammelt in de buitenmuur, koelt gelukkig wel en de ventilator aan het plafond draait zo ongebalanceerd dat je bang bent dat deze elk moment van het plafond kan vallen. Verder kun je beter zwaar verkouden zijn zodat je niets ruikt. Goedmakertje is echter het uitzicht: Als je je hoofd buiten het raam steekt en dan geheel naar rechts draait kun je nog een stukje van de Baai van California zien! Even klimatiseren, misschien valt het straks nog wel mee. ’T Is tenslotte maar voor één nachtje.
Jesse gaat naar ’t strand terwijl de zon bijna op z’n krachtigst is. Morgen dus kreeft in de auto. Ik ga in de lobby zitten waar de WiFi nu wel werkt. Hoera! Ik kan nu weer wat verhalen plaatsen!
-
30 Juli 2014 - 06:52
Jan Deunk:
iedere vakman let op dingen waar hij zelf mee te maken heeft. grappig. ik denk nooit aan die leuke bacterie. -
30 Juli 2014 - 13:05
Pauline Hermans:
Wat een prachtige verhalen ,wat een informatie!. De Oranjevolvo mannen van Team 1 zijn niet zo scheutig met berichten ,dus is het leuk om jullie verslagen te lezen. Hoop dat er nog vele volgen .Goede Reis! Groeten Pauline. -
30 Juli 2014 - 13:27
Wim:
Mijn kennis van midden Amerika groeit zo met de dag! -
30 Juli 2014 - 17:10
Rrrrrd:
Mooi verhaal, en dank voor je aandacht voor mijn voortschrijdende ouderdom.
Rrrrd -
30 Juli 2014 - 19:39
Nettie:
Leuk verhaal Henk. Heb je al een grote pan besteld voor de kreeftensoep, zal vast lekker vettig zijn. Nettie doeiii. -
30 Juli 2014 - 22:20
Wil Willemsen:
Prachtige verhalen Henk steeds weer interessant. Veel plezier. -
01 Augustus 2014 - 17:01
Dick Hakstege:
Leuk om alles te lezen, wij zijn ook al eens in Guadalajara geweest, erg Mooi allemaal
Groeten' Dick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
