Dag 23, 06-08-2014 Torrey - Salt Lake City (Provo)

Dag 23 : Woensdag 6 augustus
Torrey – Salt Lake City (Provo)
Heerlijke nachtrust op een heerlijke plek op deze aarde. Rust, stilte en een oogverblindende sterrenhemel. Prima ingrediënten om heerlijk te slapen. ’s Morgens prima uitgerust aan ons ontbijt. Terwijl we bij de hotelbalie staan blader ik nog even door de Nederlandstalige editie van de Mormonenbijbel om de verschillen met de Bijbel te zien. Ik ben nog geen 10 seconden bezig als een vriendelijke stem hoor vragen: “Can I help you with your problems sir?”. Een vriendelijk ogende dame van een jaar of zestig kijkt mij vragend aan. Een beetje bedremmeld bedank ik haar voor haar aanbod en vertel haar waar ik mee bezig ben. Ze dringt er op aan dat ik een gratis exemplaar van kennelijk ‘haar’ bijbel meeneem. Ik vertel haar dat als ik er aan toe ben dat ik zo’n bijbel bij één van haar 8000 geloofsgenoten in Nederland zal halen. Ze straalt als wij afscheid nemen.

Samen met Jan, Jenny en Fleur rijden we naar het op zo’n 12 mijl afstand gelegen vistorcentre van het Capitol Reef National Park. Het is een relatief klein park, zo’n 1000 hectares groot, dat langgerekt van noord naar zuid loopt. Het is met zo’n 600.000 bezoekers per jaar ook één van de kleinere parken.
Capitol Reef is een Nationaal Park ten zuiden van Salt Lake City sinds 1971, maar was al een Nationaal Monument sinds 1937. De Fremont River stroomt door het gebied. Centraal in het park ligt het plaatsje Fruita, gesticht door mormonen rond 1880. Oorspronkelijk heette het Junction naar de samenvloeiing van de Fremont River en de Sulphur Creek. Men gaf dit park deze naam omdat een van de heuvels op het Capitool in Washington D.C. gelijkt.
Geschiedenis
Vijfenzestig miljoen jaar geleden is er een grote plooi in de aardkorst ontstaan van honderden kilometers dwars door zuidelijk Utah. Dezelfde kracht vormde later het Coloradoplateau. Deze plooi wordt de Waterpocket Fold genoemd. In Capitol Reef wordt deze plooi en zijn spectaculaire geërodeerde verzameling van kleurrijke rotsen, massieve blokken, canyons en bogen beschermd.
Er is bewijs gevonden dat tijdens de Prehistorie langs de boorden van de Fremont River menselijke activiteit was van een volk dat men nu de Fremont noemt. Later waren het vooral de Paiute die dit gebied doorkruisten. De Dominguez-Escalante Expeditie trok in september 1776 door Utah maar van een bezoek aan dit gebied is niets genoteerd. Zeker is dat John Charles Frémont in de winter van 1853-54 deze omgeving verkende, op zoek naar een route voor treinverkeer van Kansas City naar Californië.
In 1865 was het een van de laatste gebieden in de V.S. die nog niet op kaart waren gebracht tot John Wesley Powell vanaf 1869 een aantal expedities naar de streek leidde.
Het Park
Utah State Route 24 gaat door Capitol Reef. Er is een bezoekerscentrum bij Fruita. Hier vragen we wat meer informatie. Er zijn diverse trails beschikbaar om te gaan lopen en zo meer van het park te zien. We kiezen voor de Capitol Gorge Trail. Dit is een diepe canyon met historische inscripties van de eerste settlers die door dit ravijn trokken. Wij kunnen met de auto heel ver deze ravijn inrijden waarbij ook hier weer het geweld van de natuur zichtbaar wordt. Onze auto van zo’n 1200 kilo staal is nietig tussen de tonnen zware rotsblokken en vele tientallen meters, soms misschien wel honderd meters hoge loodrechte wanden van het ravijn, waar het zonlicht sons moeite heeft om de bodem te bereiken. Jan, Jesse en Fleur hebben geen zin om (weer) mee te lopen en Jenny en ik lopen het stuk dat met de auto onbegaanbaar is.

"… make gardens, orchards, and vineyards, and render the earth so pleasant that when you look upon your labors you may do so with pleasure, and that angels may delight to come and visit your beautiful locations."
Dit waren de woorden van Brigham Young, toen hij settlers naar afgelegen hoeken van Utah stuurde. In 1880 verhuisde Nels Johnson naar Capitol Reef country and vestigde zich in Fruita. De Fruita settlers zagen de overvloed en beschikbaarheid van water en de warmte die van de wanden van de canyons op het land werd gereflecteerd. Een zeer vruchtbaar gebied. Johnson plantte de eerste boomgaarden aan met appels, perzikken, peren, pruimen, walnoten en amandelbomen. Elijah Cutler Behunin leidde een expeditie met groep van pioniers door de Capitol Gorge en maakte in twee weken de canyon begaanbaar voor kar met paard waardoor nieuwe settlers, (Mormonen)kerk officials, mijnwerkers en vele anderen eenvoudiger door dit gebied konden trekken. Behunin stelde ook land beschikbaar voor de Fruita Schoolhouse welke gereed kwam 896. Zijn 12 jaar oude dochter, Nettie, werd de eerste onderwijzeres van de school. De school bleef open tot 1941 toen scholen werden gereorganiseerd en kinderen met de schoolbus naar de scholen in Torrey werden vervoerd.

Wij volgen het redelijk begaanbare pad totdat we er zo’n half uur op hebben zitten. Schitterende rotsformaties die bijna helemaal door weer, water en wind zijn uitgesleten. Op sommige stukken lopen we eigenlijk over een soort van rivierbedding die bij heftige regen mogelijk in een woeste rivier verandert. Ondertussen zijn wij ook de ‘moderne’ graffiti uit het einde van de negentiende eeuw gepasseerd. De oorspronkelijke groep pioniers heeft hier een behoorlijk aantal namen en jaartallen in de wanden gekrast. Tegenwoordig staat er een stevige boete op dit soort kraswerk.
We waren tegen negen uur in het park, mooi op tijd en het was nog niet druk. Op onze terugweg blijkt dit een goede keuze te zijn geweest gezien het aantal auto’s dat we tegenkomen. Highway 24 loopt aan de noordkant dwars door het park en aan deze weg liggen een aantal boomgaarden waar we zelf fruit mogen plukken, afwegen en afrekenen. Er ligt al veel aangevreten fruit op de grond maar uiteindelijk stappen we met een paar zakken appels en perzikken weer in de auto.
Als afsluiting bezoeken we nog eeuwenoude petroglyphen welke (geschat) tussen de jaren 600 en 1300 zijn aangebracht door het Fremont Volk, die hier oorspronkelijk leefde. De petroglyphen herinneren aan deze tijd. Zowel bighorn schapen als mensachtige voorstellingen zijn hier afgebeeld.

We verlaten het canyons gebied en rijden richting noordwesten. Uitgestrekte vlaktes, zowel droog als geirrigeerd trekken aan ons oog voorbij. Nu zien we ook duidelijk de landbouwgebieden, die door middel van Google Earth goed zijn te herkennen aan de grote cirkels in het landschap. Dit blijken de geïrrigeerde landbouwcirkels te zijn met een diameter van 800 meter. Vanuit het midden wordt water aangevoerd naar een 400 meter lange arm, die langzaam vanuit het middelpunt draait.

Al eerder hadden we truck met oplegger plus extra oplegger zien rijden, maar DHL doet het in de States met nog een oplegger extra, dus truck met drie opleggers! Niet mee te manoeuvreren in stedelijke omgeving, dus komen we ze alleen op de Interstate Highways tegen. Bij speciale overlaadstations worden de opleggers over meerdere trucks verdeeld.

Koosharem Reservoir is de laatste stop voor het plaatsje Provo, net onder Salt Lake City, waar we met z’n vijven eten, als afscheidsmaal voor Jenny, die morgen weer naar Nederland vertrekt omdat zij maandag weer in Zutphen in het ziekenhuis present moet zijn om patiënten te helpen. In eerste instantie hadden we een motel geboekt voor US$ 55,-- per kamer, maar daar aangekomen waren politie en brandweer net bezig om een tot een steekpartij uit de hand gelopen ruzie te beëindigen. In de kamers was meer gerookt dan vroeger bij Leo en Thea in de worstenrookoven en stond het zwembad droog, derhalve voldoende argumenten om verder te zoeken. Zo kom je dan toch weer in een Best Western terecht maar nu met zwembad waar wel water in staat en waar de kamers rustig en rein zijn.