Dag 21, 04-04-2014 Las Vegas - St George
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
04 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Las Vegas
Dag 21: Maandag 4 augustus
Las Vegas – St. George
Voor vandaag een korte rit van zo’n 200 kilometers verder naar het noordelijk gelegen St. George. We zijn Las Vegas vlot uit, se Strip loopt parallel aan de Highway die ons naar het noorden voert. Zonder enige weemoed verlaten we Las Vegas. Mooi om er een keer geweest te zijn, maar de oppervlakkigheid en het plastic laagje waarin alle emoties zijn verpakt, samen met de kakafonie van geluiden uit de slotmachines, de pooltables en mensen die met lede ogen hun geld zien verdwijnen, maken Las Vegas tot een “once in a lifetime experience”. Dan toch liever in stilte genieten op een rustige plek, liefst in of naast de natuur.
Verhalen van eerdere reizigers vertellen dat het grootste deel van de rit door de Mojave woestijn saai is. Als je al uitgekeken bent op glooiende vlaktes dan klopt dit. Als je je blijft verbazen over de ongekende uitgestrektheid van het landschap dan zal zo’n rit je nooit vervelen. De Mojavewoestijn is een woestijn in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Ze bestrijkt een groot deel van Zuid-Californië en kleinere delen in het zuiden van Nevada, het zuidwesten van Utah, het noordwesten van Arizona en het midden van Californië. De woestijn beslaat een oppervlakte van 57.000 km². De Mojavewoestijn is vernoemd naar de oorspronkelijke inwoners, de Mojave-indianen. In het zuiden wordt de woestijn begrensd door een gedeelte van de Tehachapi Mountains, de San Gabriel Mountains en de San Bernardino Mountains. Ten noorden van de Mojave ligt de Great Basin Desert, meer bepaald de Great Basin-struikgewassteppe. De warmere Sonorawoestijn ligt ten zuiden en ten oosten van de Mojavewoestijn. In het oosten bevindt zich het Coloradoplateau. Hoewel het merendeel van de woestijn heel dunbevolkt is, liggen er toch enkele grote steden in het gebied, zoals Las Vegas, Lancaster en Victorville.
De laatste tien mijl gaan we weer de bergen in en verandert het landschap weer. De slingerende Highway geeft een voorproefje van de natuur en de uitzichten waar we de komende dagen verder van gaan genieten.
St. George is het middelpunt van de meest indrukwekkende natuurlijke schoonheid in het westen van Amerika, van de Mojavewoestijn tot het Zion National Park en de Pine Valley Mountains. Hoewel de zomers heel warm zijn, maken de milde en grotendeels sneeuwvrije winters St. George populair bij golfers, wandelaars en fietsers. Utah's Dixie is een bijnaam gegeven aan het gebied gedurende de Mormonen Pioniers katoen kweekte in het warme klimaat. St. George werd in 1861 gesticht in opdracht van Brigham Young, de leider van de Mormonen. Zijn huis in St. George is als museum opengesteld.
St. George is een plaats in het zuidwestelijke deel van de Amerikaanse staat Utah, op de grens van Utah-Arizona, en valt bestuurlijk onder Washington County, Utah. De stad is 117 km (188 km) ten noordoosten van Las Vegas, Nevada, en 303 mijl (488 km) south-southwest van Salt Lake City op de Interstate 15. St. George heeft ongeveer 75.000 inwoners en is één van de snelst groeiende grootstedelijk gebieden in de Verenigde Staten. We checken op tijd in in ons motel, het Lexington Hotel & Conference Center aan de Bluff Street en gaan even brunchen bij Denny’s, ook omdat wij vanmorgen zonder ontbijt uit Vegas zijn weggereden, simpelweg omdat ons hotel geen ontbijtmogelijkheden heeft. Hierna nog even tanken en ’s middags op weg naar ons tweede Nationale Park op ons lijstje, namelijk Zion National Park. Dit park ligt in het zuidwesten van de Verenigde Staten, in de buurt van Springdale (Utah). Een opvallend kenmerk van het park 229-vierkante mijl (590 km2) is Zion Canyon, deze is 15 mijl (24 km) lang en omhoog aan een halve mijl (800 m) diep. De laagste hoogte is gelegen op 3,666 ft (1,117 m) op de Coalpits Wash en het hoogste punt is gelegen op 8,726 ft (2,660 m) bij Ranch Mountain. Gelegen nabij de kruising van de Colorado Plateau is de Mojavewoestijn, omgeven met een grote diversiteit aan flora en fauna. Zion Nationaal Park omvat o.a. bergen, ravijnen, monolieten (rots), rivieren, Slot Canyon, natuurlijke bogen etc. Door het park, bijna op het niveau van de door het ravijn slingerende Colorado rivier, heb je een heel ander uitzicht op de grote ravijnen dan bij voorbeeld in de Great Canyon, waar je van bovenaf naar beneden kijkt. We zijn nog net op tijd om van de volle schoonheid te genieten, voordat de zon te laag zakt en de zonnestralen niet meer de bodem van het ravijn bereikt. Het is niet al te druk, en er is voldoende gelegenheid om hier en daar de auto te parkeren voor een fotostop. Ook de fauna is ons welgezind: een groep berggeiten, waarvan de bok met een schitterend gedraaid gewei mij toch wel op een eerbiedwaardige afstand weet te houden, komt zo dicht bij de weg, dat we mooie shots kunnen maken. Ook de bisons, weliswaar wat verder van de weg af, laten zich als wij het park verlaten zonder op ons acht te slaan fotograferen.
Een kleiner misrekening is echter de afstand: we rijden nu oostelijk van het park in oostelijke richting terwijl we eigenlijk weer terug naar het zuidwesten moeten. We hebben twee opties: een noordelijke route die ons met een bocht weer terugbrengt naar ons hotel of een zuidelijke route die ons via een bocht de andere kant op weer terugvoert naar St. George. In beide gevallen zijn de afstanden aanzienlijk. We kiezen voor de zuidelijke route die ‘slechts’ 120 mijl is. (ca. 185 km.) Het is ondertussen vijf uur geweest. Om 19:30 uur zijn we terug in het hotel waar we aanschuiven voor de gezamenlijke maaltijd (die we niet verwacht hadden) en de briefing die om 20:00 uur volgt. Het blijkt dat van de drie personen die in Mexico hun paspoort zijn kwijtgeraakt zich er vanavond weer één bij de groep aansluit. De andere twee krijgen pas morgenochtend om 07:00 uur hun noodpaspoort en visum voor de U.S.A., wat kennelijk nodig is als je een noodpaspoort hebt. Deze twee sluiten in Salt Lake City weer bij ons aan.
Wij brengen wat wijzigingen in onze route aan. Jesse wil graag een dag eerder in Salt Lake City om daar vrienden te ontmoeten, en wij laten Monument Valley bij Cortez schieten en veranderen dit in Capitol Reed National Park. Dit scheelt ons zo’n 600 kilometer rijden en houden zo meer tijd over voor het genieten van de natuur en het bezoeken van Nationale Parken. We boeken een kamer bij de Broken Spur Inn in Torrey voor een alleszins redelijk bedrag. Jan, Jenny en Fleur maken dezelfde keuze, ook omdat Jenny donderdag weer terugvliegt van Salt Lake City naar Nederland.
Las Vegas – St. George
Voor vandaag een korte rit van zo’n 200 kilometers verder naar het noordelijk gelegen St. George. We zijn Las Vegas vlot uit, se Strip loopt parallel aan de Highway die ons naar het noorden voert. Zonder enige weemoed verlaten we Las Vegas. Mooi om er een keer geweest te zijn, maar de oppervlakkigheid en het plastic laagje waarin alle emoties zijn verpakt, samen met de kakafonie van geluiden uit de slotmachines, de pooltables en mensen die met lede ogen hun geld zien verdwijnen, maken Las Vegas tot een “once in a lifetime experience”. Dan toch liever in stilte genieten op een rustige plek, liefst in of naast de natuur.
Verhalen van eerdere reizigers vertellen dat het grootste deel van de rit door de Mojave woestijn saai is. Als je al uitgekeken bent op glooiende vlaktes dan klopt dit. Als je je blijft verbazen over de ongekende uitgestrektheid van het landschap dan zal zo’n rit je nooit vervelen. De Mojavewoestijn is een woestijn in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Ze bestrijkt een groot deel van Zuid-Californië en kleinere delen in het zuiden van Nevada, het zuidwesten van Utah, het noordwesten van Arizona en het midden van Californië. De woestijn beslaat een oppervlakte van 57.000 km². De Mojavewoestijn is vernoemd naar de oorspronkelijke inwoners, de Mojave-indianen. In het zuiden wordt de woestijn begrensd door een gedeelte van de Tehachapi Mountains, de San Gabriel Mountains en de San Bernardino Mountains. Ten noorden van de Mojave ligt de Great Basin Desert, meer bepaald de Great Basin-struikgewassteppe. De warmere Sonorawoestijn ligt ten zuiden en ten oosten van de Mojavewoestijn. In het oosten bevindt zich het Coloradoplateau. Hoewel het merendeel van de woestijn heel dunbevolkt is, liggen er toch enkele grote steden in het gebied, zoals Las Vegas, Lancaster en Victorville.
De laatste tien mijl gaan we weer de bergen in en verandert het landschap weer. De slingerende Highway geeft een voorproefje van de natuur en de uitzichten waar we de komende dagen verder van gaan genieten.
St. George is het middelpunt van de meest indrukwekkende natuurlijke schoonheid in het westen van Amerika, van de Mojavewoestijn tot het Zion National Park en de Pine Valley Mountains. Hoewel de zomers heel warm zijn, maken de milde en grotendeels sneeuwvrije winters St. George populair bij golfers, wandelaars en fietsers. Utah's Dixie is een bijnaam gegeven aan het gebied gedurende de Mormonen Pioniers katoen kweekte in het warme klimaat. St. George werd in 1861 gesticht in opdracht van Brigham Young, de leider van de Mormonen. Zijn huis in St. George is als museum opengesteld.
St. George is een plaats in het zuidwestelijke deel van de Amerikaanse staat Utah, op de grens van Utah-Arizona, en valt bestuurlijk onder Washington County, Utah. De stad is 117 km (188 km) ten noordoosten van Las Vegas, Nevada, en 303 mijl (488 km) south-southwest van Salt Lake City op de Interstate 15. St. George heeft ongeveer 75.000 inwoners en is één van de snelst groeiende grootstedelijk gebieden in de Verenigde Staten. We checken op tijd in in ons motel, het Lexington Hotel & Conference Center aan de Bluff Street en gaan even brunchen bij Denny’s, ook omdat wij vanmorgen zonder ontbijt uit Vegas zijn weggereden, simpelweg omdat ons hotel geen ontbijtmogelijkheden heeft. Hierna nog even tanken en ’s middags op weg naar ons tweede Nationale Park op ons lijstje, namelijk Zion National Park. Dit park ligt in het zuidwesten van de Verenigde Staten, in de buurt van Springdale (Utah). Een opvallend kenmerk van het park 229-vierkante mijl (590 km2) is Zion Canyon, deze is 15 mijl (24 km) lang en omhoog aan een halve mijl (800 m) diep. De laagste hoogte is gelegen op 3,666 ft (1,117 m) op de Coalpits Wash en het hoogste punt is gelegen op 8,726 ft (2,660 m) bij Ranch Mountain. Gelegen nabij de kruising van de Colorado Plateau is de Mojavewoestijn, omgeven met een grote diversiteit aan flora en fauna. Zion Nationaal Park omvat o.a. bergen, ravijnen, monolieten (rots), rivieren, Slot Canyon, natuurlijke bogen etc. Door het park, bijna op het niveau van de door het ravijn slingerende Colorado rivier, heb je een heel ander uitzicht op de grote ravijnen dan bij voorbeeld in de Great Canyon, waar je van bovenaf naar beneden kijkt. We zijn nog net op tijd om van de volle schoonheid te genieten, voordat de zon te laag zakt en de zonnestralen niet meer de bodem van het ravijn bereikt. Het is niet al te druk, en er is voldoende gelegenheid om hier en daar de auto te parkeren voor een fotostop. Ook de fauna is ons welgezind: een groep berggeiten, waarvan de bok met een schitterend gedraaid gewei mij toch wel op een eerbiedwaardige afstand weet te houden, komt zo dicht bij de weg, dat we mooie shots kunnen maken. Ook de bisons, weliswaar wat verder van de weg af, laten zich als wij het park verlaten zonder op ons acht te slaan fotograferen.
Een kleiner misrekening is echter de afstand: we rijden nu oostelijk van het park in oostelijke richting terwijl we eigenlijk weer terug naar het zuidwesten moeten. We hebben twee opties: een noordelijke route die ons met een bocht weer terugbrengt naar ons hotel of een zuidelijke route die ons via een bocht de andere kant op weer terugvoert naar St. George. In beide gevallen zijn de afstanden aanzienlijk. We kiezen voor de zuidelijke route die ‘slechts’ 120 mijl is. (ca. 185 km.) Het is ondertussen vijf uur geweest. Om 19:30 uur zijn we terug in het hotel waar we aanschuiven voor de gezamenlijke maaltijd (die we niet verwacht hadden) en de briefing die om 20:00 uur volgt. Het blijkt dat van de drie personen die in Mexico hun paspoort zijn kwijtgeraakt zich er vanavond weer één bij de groep aansluit. De andere twee krijgen pas morgenochtend om 07:00 uur hun noodpaspoort en visum voor de U.S.A., wat kennelijk nodig is als je een noodpaspoort hebt. Deze twee sluiten in Salt Lake City weer bij ons aan.
Wij brengen wat wijzigingen in onze route aan. Jesse wil graag een dag eerder in Salt Lake City om daar vrienden te ontmoeten, en wij laten Monument Valley bij Cortez schieten en veranderen dit in Capitol Reed National Park. Dit scheelt ons zo’n 600 kilometer rijden en houden zo meer tijd over voor het genieten van de natuur en het bezoeken van Nationale Parken. We boeken een kamer bij de Broken Spur Inn in Torrey voor een alleszins redelijk bedrag. Jan, Jenny en Fleur maken dezelfde keuze, ook omdat Jenny donderdag weer terugvliegt van Salt Lake City naar Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
