Dag 20, 03-08-2014 Flagstaff - Las Vegas

Dag 20 : Zondag 3 augustus
Flagstaff – Las Vegas
Afstand: 400 km
De was hebben we schoon gekregen, gistermiddag aan de overkant van het hotel konden we onze vuile kleding van de laatste week laten wassen tegen een aantrekkelijke prijs. Hier rekent men per lbs. We zijn US$ 10,-- kwijt, vooraf te betalen en over anderhalf uur weer op te halen. Prima deal, als we in het motel hadden moeten wassen waren we bijna hetzelfde kwijt geweest aan gebruik van wasmachine en zeep en hadden we het ook allemaal nog zelf moeten doen én hadden we de was nog niet droog gehad. Scheelt ook nog een twee uur werk die we nu konden besteden om de stad een beetje te verkennen.
Flagstaff is een plaats in de Amerikaanse staat Arizona. Het is de hoofstad van Coconino County. In deze plaats is gewoonlijk het county court gevestigd, de districtsrechtbank. Flagstaff is een uitvalsbasis voor de vele natuurparken in de regio waaronder de Grand Canyon. De stad kent een relatief koel, woestijnachtig klimaat.
Het gebied dat nu Flagstaff is werd voor het eerst bewoond door Thomas F. McMillan die zich er in 1876 vestigde. In het eerste decennium ontwikkelde Flagstaff zich snel, mede doordat er een spoorlijn werd aangelegd. We zien op het spoor nog een oude stoomloc staan als herinnering aan deze periode. De stad was in 1896 de grootste stad op de route tussen Albuquerque en de westkust van Amerika.
In 1894 koos de astronoom Percival Lowell de stad uit voor het door hem opgerichte en naar hem vernoemde Lowell Observatorium. Hier werd in 1930 door Clyde Tombaugh de dwergplaneet Pluto ontdekt. In de jaren 20 van de 20e eeuw werd Flagstaff een populaire bestemming voor toeristen die de historische Route 66 volgden van Chicago naar de westkust. We rijden zelf ook nog een stukje over de oude Route 66, die hier nu een ander wegnummer heeft gekregen.
Op zo'n 55 km ten oosten van Flagstaff ligt de Barringerkrater. Dit is de bekendste inslagkrater op Aarde. De Grand Canyon ligt dichtbij. Flagstaff werd de populairste tussenstop voor toeristen die op Route 66 reden. Bij Seligman ligt het langste stuk originele Route 66. Dit ligt ten westen van Flagstaff. In Flagstaff ligt het Arboretum at Flagstaff. Hier nauwelijks linden, maar wel veel naaldhout. Pinetum zou eerder een goede naam zijn.
Gistermiddag hebben we al een helicoptertour geboekt door de Grand Canyon. De weersverwachting zag er na 11:00 uur slecht uit, maar tot die tijd zou het weer nog redelijk zijn.
We eten ’s avonds bij een Indiaas restaurant. Spicy maar niet te. Lekker biertje (Kingfisher) en Jesse geniet van z’n mangodrankje. Het lijkt alsof de helft van de Nederlanders hier zit te eten. Het is een komen en gaan. Het eten is ruim voldoende en je kunt eten totdat je bijna uit elkaar barst. Ik stop ruim op tijd alleen Jesse heeft nog een aantal uren voor de boeg waarin zijn maag hem vertelt dat hij best iets eerder met eten had mogen stoppen. Hij zit nog een paar uur te puffen en te steunen en ondertussen over z’n maag te wrijven. Kennelijk een ongemakkelijk en onplezierig gevoel dat duidelijk op z’n gezicht staat af te lezen. ’s Nachts om twee uur gaat al weer beter. Ik slaap dan al ruim drie uur.

We rijden om 06:30 uur weg van ons motel 6 in Flagstaff voor de ruim anderhalf uur durende rit naar het noorden, naar het vliegveldje dat aan de zuidkant van de Grand Canyon ligt. Bij vertrek motregent het en voor het eerst tijdens onze trip hebben we de ramen van de auto dicht (zolang er niet wordt gerookt). De temperatuur is iets meer waar wij thuis aan gewend zijn, zo’n 20 °C, lekker om te rijden. In Williams draaien we van de snelweg af en gaan over op de tweebaans Arizona State Highway 64, die verder naar de Grand Canyon leidt. Bij het vliegveldje nuttigen we eerst ons ontbijt waarvoor wij nog geen tijd hadden genomen. De yoghurt met muesli die we gisteren in de supermarkt hebben gekocht smaakt goed. Eindelijk weer iets anders dan de scrumbled eggs, worstjes, saus en gebakken aardappels op de nuchtere maag. Bij de receptie van Papillon, een bedrijfje dat de helicopterrondvluchten verzorgt, wacht ons een teleurstelling: “Due to the weathercircumstances no wand in the coming hours, all the flights are cancelled”. Jammer maar helaas, ik weet maar al te goed dat slecht zicht en misschien zelfs een beetje regen risico’s met zich meebrengen tijden VFR-vluchten, zeker als je ziet hoeveel helicopters en andere vliegtuyigen voor rondvluchten klaarstaan. Misschien vanmiddag vanuit Las Vegas of morgen vanuit St. George. Dan nu maar nog iets doorrijden en vanaf de kant de Canyon bekijken. We rijden verder, betalen in plaats van de normale US$ 25,-- entrance fee voor de Grand Canyon, nu toch maar US$ 80,-- voor alle Nationale parken van de U.S.A. We krijgen er ten slotte nog zeven en de kaart is geldig tot volgend jaar augustus. Wie weet!”
De Grand Canyon is een zeer brede en diepe kloof in het noorden van de Amerikaanse staat Arizona. In de loop van miljoenen jaren heeft het water van de Colorado deze kloof in het landschap doen ontstaan. Deze extreme erosie werd mogelijk doordat het gebied waarin de kloof ligt steeds verder omhoog rees. De Colorado erodeert ongeveer 16 cm per 1000 jaar. De canyon is ongeveer 435 kilometer lang en heeft een breedte die varieert tussen 15 en 29 kilometer. De grootste diepte is ongeveer 1500 meter. Het gesteente dat nu bloot komt te liggen is volgens metingen circa 2 miljard jaar oud. De geologische structuur is onderdeel van de Grand Staircase.
Van de leeftijd van de canyon zèlf werden in verschillende gepubliceerde onderzoeken zeer verschillende opgaven gedaan. Een onderzoek in dat Nature werd gepubliceerd kwam op 70 miljoen jaar. Een zeer recent onderzoek komt uit op 6 miljoen jaar. In wetenschappelijke kring wordt over deze kwestie veel gediscussieerd. Ondanks de grote breedte is de overkant van de canyon vanaf vrijwel elk punt goed te zien. Dit komt door de extreem lage luchtvochtigheid in het woestijnachtige gebied waardoor de lichtabsorptie hier uitermate gering is. De wanden van de Grand Canyon zijn roodachtig gestreept door de verschillende samenstellingen van de lagen in de successie. Het rode gesteente van de Grand Canyon wordt op zijn mooist gewaardeerd vlak na zonsopkomst en even voor zonsondergang. Het wordt daarom vaak aanbevolen om rond deze tijden de Canyon te bezoeken. We zijn er niet zo lang na zonsopkomst, maar het zicht is matig. We kunnen wel de overkant zien maar wolken onttrekken soms even de bovenkant van Canyon aan de overzijde aan het zicht. We rijden en lopen naar verschillende plekken waar we een goed zicht hebben op de Canyon. Groots en uitgebreid. Jammer dat de zon niet schijnt. Foto’s nu maken is een beetje frustrerend. Alleen de squirls laten zich gewillig fotograferen. Op de vreemdste plekken kom je ze tegen. Wel wordt er gewaarschuwd om er niet dicht bij te komen en zeker om ze niet te voeren. Ze zitten onder de vlooien en kunnen hondsdolheid overbrengen. Ze schijnen ook nogal bijtgraag te zijn. Alle prullenpakken zijn hermetisch afgesloten om te voorkomen dat ze daarin gaan snaaien.
Om half elf rijden we weer verder, nu naar ons einddoel van vandaag: Las Vegas. Zo’n vierhonderd kilometer te gaan. We rijden even door naar Williams om te tanken. Het is rustig in het dorpje, en alleen bij de kerkjes staat het vol met auto’s. We tanken Shell om onze eigen minister van Financiën ook nog mee te laten profiteren van ons uitje en vervolgens gaan we brunchen bij Jack in the Box, tenslotte hebben we nog een behoorlijk stuk te rijden voordat we in Las Vegas zijn. Ondertussen is het beetje motregenen, wat het tot nu toe soms even deed, overgegaan in wat steviger buien. We zijn blij dat we de Canyon bij overwegend droog weer hebben kunnen zien. We genieten van onze breakfastburger, een ‘gezonde’ burger met ei, ham en kaas. Lekker klef en met een veel te grote kop koffie wel weg te spoelen. We hebben weer iets in onze maag. We verlaten Williams weer voor de Interstate 40. Bij afslag 121 verlaten we de 40 weer voor een kleine omweg over de oude route 66. Route 66 in Arizona is zowel een kleurrijke als en zeer belangrijke weg door geheel N-Amerika te vinden. De gevarieerde weg aan natuur is o.a. voorzien van vulkanen, meteoor kraters, dennenbossen. Route 66 werd de poort naar de Grand Canyon, het immense avontuur. De geschiedenis van de inheemse Amerikanen, vroege pioniers, spoorwegen, vee stations, bandieten en avonturiers is voor eeuwig verstrengeld met de geschiedenis van Arizona's Route 66. Mensen op zoek naar roem en fortuin, reisden de oude routes en rails over de route die Route 66 ooit zou worden. Een route die werd bedacht en “getorpedeerd” met een van de meest grootschalige expedities uit de Amerikaanse geschiedenis. Als gevolg van de goudkoorts van 1849 werd de belangstelling voor transportroutes in Californië intens en op grote schaal uitgevoerd. In de jaren 1850 gaf het Congres de opdracht voor een transcontinental railroad. In 1853 werden vier spoorwegen (routes) toegestaan; een van de voorgestelde routes was het 35e parallel uitgevoerd vanuit Fort Smith Arkansas naar Los Angeles. Luitenant Amiel W. Whipple leidde de eerste expeditie in 1853 door de route die Route 66 ooit zou worden. Misschien een van de meest interessante expedities over de 35e parallelle was in 1857 toen er kamelen werden ingezet.
Deze weg met schitterende vergezichten doet ons aan de glooiende hoogvlakten van de Andes denken. Vele tientallen kilometers ver kun je kijken. Mooie foto’s gemaakt. Om bij het maken van één van deze foto’s wat hoger te kunnen staan ben ik een meter of veertig van de auto weggelopen, het ca. 5 meter hoge talud op waar een dubbelspoor op ligt. Jesse waarschuwt mij voor de trein die in de verte aankomt. Weer een goederentrein, nu met 132 wagons die vaak ook nog dubbel beladen zijn met 2 zeecontainers van 40 voet.
Vlak voor Las Vegas brengen we nog een bezoek aan de bijna 80 jarige Hoover dam waar de Highway 93 via een grote brug overheen gaat. Vroeger ging al het verkeer nog over de Hoover dam zelf. De Hoover Dam is een betonnen boogdam in de Colorado River ter hoogte van de Black Canyon (op de grens tussen de Amerikaanse staten Arizona en Nevada). De dam – die 48 kilometer ten zuidoosten van Las Vegas ligt – is vernoemd naar Herbert Hoover die een sleutelrol speelde bij de bouw van de dam, eerst als Secretary of Commerce (Minister van Handel) en later als president van de Verenigde Staten. Hoover Dam werd gebouwd door Six Companies Incorporated, onder leiding van Frank Crowe. De bouw begon in 1930 en werd in 1936 afgerond, ruim twee jaar voor de geplande datum. De dam wordt uitgebaat door de Bureau of Reclamation van het U.S. Department of the Interior (het Ministerie van Binnenlandse Zaken).Het reservoir dat achter de dam ontstaan is, heet Lake Mead en is vernoemd naar Elwood Mead die het toezicht had bij de aanleg van de dam.
Voor de dam werd aangelegd had het Colorado River-bassin regelmatig te kampen met overstromingen ten gevolge van instroom in de Colorado van smeltende sneeuw uit de Rocky Mountains. Deze overstromingen bedreigden de boerderijen die stroomafwaarts gelegen waren van het bassin.
In 1921 stelde Herbert Hoover, toenmalig minister van handel in de regering-Coolidge, de bouw voor van een hoge dam in de Boulder Canyon om de periodieke overstromingen onder bedwang te krijgen en het water op te slaan ten behoeve van irrigatie en gebruik door gemeenten en industrie. Hij voorzag een dam die zelfvoorzienend zou zijn, met een eigen inkomen uit de verkoop van elektriciteit die uit het water opgewekt zou worden.
Naast economische bekendheid en bekendheid als staaltje van bouwkunde, staat de dam bekend als pronkstuk van Art Deco.

Na een kort bezoekje aan de dam weer verder naar Las Vegas. Nog zo’n 30 kilometer tot ons eindpunt voor vandaag, Hotel Circus-circus aan de noordzijde van de strip. Las Vegas is gesticht in 1905, en werd in 1911 officieel een stad. Las Vegas is vooral bekend vanwege de extravagante hotels en casino's. Las Vegas is te herkennen aan de vele neonverlichtingen en de skyline is al vanaf grote afstand herkenbaar vanuit de omliggende woestijn. Tegenwoordig is de stad de grootste stad van Nevada met in 2010 een inwonertal van 583.000 voor de stad en bijna twee miljoen voor de gehele agglomeratie. Met bijbehorende voorsteden zoals Henderson en Boulder behoort Las Vegas tot de snelst groeiende steden in de Verenigde Staten. Ontstaan[bewerken]
Las Vegas staat vooral bekend om zijn amusementsindustrie. Er zijn vele hotels en casino's die steeds meer moeite doen om mensen vanuit alle windrichtingen naar Las Vegas toe te krijgen. Dit resulteert in een sterke ontwikkeling van nieuwe technieken maar ook een hoog reclame gehalte rondom de amusementsindustrie.
De meeste hotels en casino's bevinden zich tegenwoordig aan de Strip, een gedeelte van Las Vegas Boulevard. Dat de hotels tegenwoordig aan Las Vegas Boulevard liggen komt doordat vroeger alle casino's die niet aan Freemont Street lagen buiten de stadsgrenzen van Las Vegas moesten liggen. Deze stadsgrens eindigde bij de Boulevard en hier werden dus de nieuwe hotels en casino's gebouwd.
Las Vegas Boulevard loopt parallel aan Interstate 15 en het gedeelte dat als Strip wordt aangeduid ligt tussen Sahara Avenue en Russel Road. Dit is van het gesloten Sahara in het noorden tot aan Mandalay Bay in het zuiden. Vroeger liep de Strip officieel tot Tropicana Avenue (bij het MGM Grand), maar door de vele uitbouw is deze grens steeds verder verplaatst naar het zuiden.
We doen nog een aantal pogingen om morgenochtend met een helicopter én de Hoover dam en de Great Canyon te bekijken, maar of zijn er geen vroege vluchten beschikbaar, of zijn de prijzen exorbitant. Ook de US$ 119,-- voor een avondvlucht van 13 minuten over de Strip van Las Vegas laten we wijselijk aan ons voorbij gaan. Morgen in het 200 km verder gelegen St. George nog maar eens een poging wagen. We wandelen een vijf kilometer langs de strip, eten as much as you can en zo gevarieerd als je maar wilt bij een soort van super Wok restaurant, verbazen ons over de mega-hotels, de schitterende inrichting en de vele, vele casino’s en nemen visitekaartjes met daarop foto’s, telefoonnummers en tarieven van dames aan van mannen die waarschijnlijk op provisiebasis de diensten van de dames proberen aan te prijzen. Samen hebben we zoveel van de kaartjes dat we ermee kunnen kwartetten. Dit staat toch in schril contrast met het door de provider verbreken van de internetverbinding met de deweekkrant.nl omdat deze site “is categorized in Pornography and Sexuality”. Hier is kennelijk alles mogelijk. Met vijf kilometer in de benen en een volle maag én een stevige regenbui die losbarst, nemen we een taxi terug naar ons hotel waar we nog wat rondkijken. Je raakt hier niet uitgekeken, we hadden ons al verbaasd over de vele kinderen in het hotel, waardoor het meer op een Mega Sporthuis Centrum Vakantieresort met casino voor te dikke papa’s en mama’s ging lijken waar veel en veel te veel mensen op een te klein oppervlak op elkaar worden gepakt. Reden voor alle kinderen is de aanwezigheid van een mega kermis en attractiepark in de dôme achter het hotel, waar de Efteling waarschijnlijk jaloers zou zijn.
Wij zitten om 23:00 uur weer op onze kamer op de 17e verdieping van de tweede toren en voelen ons redelijk verloren in dit hotel met meer dan 5000 gasten waar je gemakkelijker verdwaalt dan in het doolhof in Ruurlo. Ik maak het verslag van vandaag af en ga de 4e augustus alvast een beetje vieren: 37 jaar met Marjo!