Dag 5 19-07-2014 Arenal C.R. - Granada Nic.

Dag 5: Zaterdag 19 juli 2014
Arenal (Costa Rica) – Granada (Nicaragua)
Reisdag
Afstand: 320 km

Hotel Arenal Paraiso is een anders dan anders hotel. Het ligt zo’n 7 km van La Fortune en vanaf dit complex, bestaande uit een centrale receptie, restaurant en tientallen lodges heb je bij onbewolkt weer een schitterend uitzicht op de vulkaan. Na het ontbijt met Jugos naturales (vers fruitsap) en verse koffie stappen we in de auto voor onze trip richting Nicaragua.
We krijgen nu bij daglicht nog een beetje een indruk van Costa Rica. Jammergenoeg niet zo uitgebreid als in “1492: A Conquest for Paradise” de Hollywood versie van Columbus’ ontdekking van de Amerika’s, waarin prachtige beelden van Costa Rica zijn te zien. Van de natuur laat zich alleen de flora maar zien. Geen toekans, apen en krokodillen. De enige schildpad die we zien is net overreden en wordt door een automobilist van de weg af gehaald.
Het binnenland van het tropische Costa Rica is een natuurbestemming die zijn weerga niet kent. Costa Rica is dan ook de bakermat van het ecotoerisme. Sterker nog, het land heeft aangekondigd dat het in 2012 het eerste klimaatneutrale land van de wereld zal zijn. Niet vreemd dan ook dat het land meerdere jaren op rij eerste stond op de Happy Planet Index. Een lijst die aangeeft hoe gelukkig de mensen van een land zijn.

Tot het Parque Nacional Volcán Arenal behoort niet alleen de Arenal, maar ook een oudere vulkaan met de naam Chato die sinds 3500 jaar geleden inactief is. Het park werd opgericht op 6 november 1991 en omvat een gebied van 121 km². Het grootste deel van het nationaal park is begroeid met nevelwoud en regenwoud, rijk aan plant- en diersoorten, rivieren, watervallen en warmwaterbronnen.
In het nationaal park vindt men tevens een observatorium van de Arenal en de standplaats van de parkwachters. Een auditorium, museum en een souvenirwinkel zijn gevestigd in het bezoekerscentrum. Er zijn gemarkeerde paden uitgezet die leiden naar bezienswaardigheden en uitkijkpunten. Het park wordt veel bezocht door toeristen vanwege de voortdurende vulkanische activiteit van de Arenal. Vooral 's nachts zijn de uitbarstingen van de vulkaan zeer spectaculair om te bekijken.

Geschiedenis
Al 10.000 jaar voor Christus leefden er nomaden in het gebied rondom de Arenal. Rond 2000 jaar voor Christus werd een permanente verblijfplaats gesticht op de oevers van het nabijgelegen Arenalmeer. Ze verbouwden graan en bonen, maar aten ook wilde planten. Het bleef echter bij een kleine nederzetting, waardoor een groots opgezette agricultuur niet noodzakelijk werd. Hierdoor konden de inwoners in geval van een eruptie van de Arenal tijdelijk enkele tientallen kilometers verhuizen zonder grote problemen te krijgen met de voedselvoorziening. De geringe grootte van de gemeenschap maakte het ook mogelijk om snel weg te trekken als er een eruptie op komst was. Na de actieve periode konden ze even makkelijk teruggaan naar de oude nederzetting. Het had een meer complexe samenleving zoals de Mayacultuur waarschijnlijk veel meer moeite gekost om zich staande te houden op dezelfde locatie. Uiteindelijk verdween de gemeenschap, waarschijnlijk door een epidemie ten tijde van de Spaanse conquistadores.
In de 19de eeuw classificeerden buitenlandse onderzoekers de Arenal voor het eerst als een vulkaan. Ze noemden de berg Rio Frio, Canastos of Cerro de los Guatusos. Pas in 1937 bracht een gedocumenteerde expeditie het gebied in kaart en beklom de Arenal.

Geologie
De kegelvormige Arenal is een stratovulkaan die voornamelijk uit andesiet bestaat. Het is de jongste en actiefste vulkaan van Costa Rica. In de omgeving van de Arenal worden verscheidene hete bronnen verwarmd door de vulkaan, inclusief Tabacón, tegenwoordig een populair toeristenoord.

Activiteit
De vroegst bekende erupties van de Arenal vonden ongeveer 7000 jaar geleden plaats. Heftige periodieke erupties (met intervallen van enkele honderden jaren) en perioden waarin grote hoeveelheden lava werden uitgebraakt kenmerken de 'groeiperiode' van deze vulkaan.
Men heeft altijd aangenomen dat de Arenal een dode vulkaan was, maar nadat de vulkaan ongeveer vier eeuwen had geslapen werd hij op 28 juli 1968 weer actief en verwoestte bij zijn uitbarsting de dorpjes Tabacón, Pueblo Nuevo en San Luís. Hierbij kwamen 87 mensen om het leven. De grote eruptie hield meerdere dagen aan en bedekte 15 km² met stenen, lava en as. In totaal werden over een oppervlakte van meer dan 232 km² vee, huizen, bos en landbouwgebieden beschadigd.

Sinds die tijd is de Arenal voortdurend actief gebleven. Vooral 's avonds is dat goed te zien, ook vanuit de nabijgelegen stad La Fortuna, wanneer gloeiende rotsblokken langs de helling naar beneden rollen. Uitbarstingen vinden frequent plaats maar zijn meestal niet erg heftig van aard. Geologen duiden dit patroon aan met de term strombolische erupties, naar de Italiaanse vulkaan Stromboli. Evacuatie van het omliggende gebied is zelden noodzakelijk. Vooral de top en het bovenste deel van de westelijke flank zijn actief. Dagelijks stoot de Arenal vulkanisch materiaal uit, vooral in de vorm van lavastromen die met tussenperioden van 2 tot 45 minuten voorkomen. Soms rolt een pyroclastische stroom van de helling af. De laatste grotere uitbarsting van de Arenal was op 23 augustus 2000.
Wij hebben helaas geen tijd om hiervan te genieten. Vandaag naar Nicaragua. Via een tussenstop bij de ‘Het Duitse Bakkertje”, gerund door Thomas uit Berlijn, waar we genieten van Kaffee mit Apfelstrudel komen we bij de grens aan. Hier is voorwerk verricht en handelen we snel alle formaliteiten af en rijden we op de meest zuidelijk grensovergang tussen Costa Rica en Nicaragua het laatste land binnen voor de laatste 103 kilometers naar de stad Granada. Voor de komende twee nachten verblijven wij in Hotel Alhambra in Granada.
Er is geen ruimte voor onze auto bij het hotel en daarom naar een afgelegen maar beveiligde parkeerplaats gereden. Onderweg komen we langs een ruïne van iets wat op het immens paleis lijkt. Ik vraag de begeleider of dit een herinnering is aan de revolutie van 1979. Hij schiet in de lach en vertelt dat dit de restanten zijn van het plaatselijke ziekenhuis dat tijdens de aardbeving van 2000 zoveel schade heeft opgelopen dat het niet meer bruikbaar is. Het staat er wel als herinnering aan de vergane koloniale periode. Als ik hem vraag naar de zegeningen van de revolutie vertelt hij honderduit: de meeste armoe is verdwenen, iedereen heeft nu te eten, sterfte door ondervoeding komt niet meer voor en een sociaal minimum lijkt voor iedereen gerealiseerd. De onderdrukking wordt echter nog steeds als hetzelfde ervaren. Vanavond zijn er in het hele land grote feesten gepland. Ook op het plein waaraan ons hotel staat. Buiten het door de overheid geregisseerde feest op televisie merken wij hier weinig van. Hier geen uitbundigheid en vlaggen maar een feestje dat eigenlijk nooit een feest wordt en de nachtkaars wordt eigenlijk helemaal niet aangestoken.

We gaan eten met Jan, Jenny en zoon Luuk. Prima eten, goede keuken en eerlijke gerechten.
Luuk slaapt bij ons in onze 2-kamer suite met vier bedden zodat hij niet met zijn lengte van rond de twee meter in een bijzetbed op de kamer van z’n ouders hoeft te slapen. Waarschijnlijk een omissie in de organisatie tijdens de verdeling van de kamers.

Ter afsluiting van twee lange reisdagen met weinig slaap en ter bevordering van de nachtrust voor de komende nacht drinken we een tweetal glaasjes Flor de Caña, de beste rum van Centraal Amerika waar Nicaragua om bekend staat. Om twaalf uur gaan bij mij de luiken dicht.