Dag 18, 01-08-2014 Tucson en omgeving

Dag 18 : Vrijdag 1 augustus
Tucson is een stad in het zuidelijke deel van de Amerikaanse staat Arizona. Het is de hoofdplaats van Pima County. De stad heeft ruim een half miljoen inwoners en kent samen met Phoenix de hoogste groeicijfers van de V.S.. Tucson ligt 217 kilometer ten zuidoosten van Phoenix, de grootste stad van de staat. De naam van de stad stamt af van het O'odham woord Cuk Şon, dat zwarte basis betekent, een verwijzing naar de vulkanische bergen ten westen van de stad.
Tucson was waarschijnlijk voor het eerst bezocht door de Paleo Indianen voor zo’n ongeveer 12.000 jaar geleden. Recente archeologische opgravingen in de buurt van de Santa Cruz rivier heeft een dorp daterend uit 2100 V.Chr. gevonden. De uiterwaarden van de Santa Cruz rivier werd uitgebreid met landbouw, zo rond 1200 V.Chr tot 150 werd er volop gekweekt. De huidige bewoners hadden destijds irrigatiekanalen aangelegd. Maïs, bonen en andere gewassen groeide er en men leefde van de jacht. Het aardewerk werd in Tucson al vroeg gebruikt door de eerste nederzetting voor vaartuigen, koken en opslag.
In 1700 stichtte de Spaanse jezuïet Eusebio Kino een missie in de streek die al eeuwen werd bewoond door verschillende indianen-stammen. Hij richtte/bouwde de kerk San Xavier del Bac op. De Spanjaarden bouwden er in 1776 een fort en de stad er omheen werd Tucson genoemd. Tucson werd een Mexicaanse stad nadat Mexico onafhankelijk werd van Spanje in 1821. Na de Gadsdenaankoop van 1853 kwam de stad in Amerikaans bezit.

In de buurt van Tucson ligt het amusementspark Old Tucson. Dit voormalige filmcomplex van onder meer westerns laat nu vooral zien hoe films over het Wilde Westen gemaakt werden. In Old Tucson staat nog de speciaal gebouwde 'ranch' waar in de jaren '60 de populaire televisieserie The High Chaparral werd opgenomen.

Tucson huisvest ook Davis-Monthan Air Force Base met onder andere de Aerospace Maintenance and Regeneration Group (AMARG). Hier worden talloze oude(re) militaire vliegtuigen gestald (mothballed) in afwachting van verkoop, hergebruik of afvoer. Hier gaan we vandaag een kijkje nemen. Vliegtuigen “Kerkhof” is een term voor een gigantisch opslaggebied voor vliegtuigen die “gepensioneerd zijn van service”. De meeste vliegtuigen op boneyards worden gehouden voor opslag of omgezet in schroot. Woestijnen, zoals die in de Verenigde Staten, zijn goede locaties voor boneyards aangezien de droge omstandigheden corrosie verminderen. In januari is de gemiddelde temperatuur 10,7 °C, in juli is dat 30,3 °C. Jaarlijks valt er gemiddeld zo’n 30 cm. neerslag.

We rijden in zo’n 20 minuten over de Interstate highway 10 naar het museum vanwaar wij de ronleiding op de basis zullen gaan maken. Vooraf nemen we al een kijkje in het museum waar vrijwel de volledige militaire luchtvaartgeschiedenis in vliegtuigen staat opgesteld. Het museum wordt voor een groot gedeelte gerund door veteranen die nog in Korea en Vietnam hebben gediend en die graag van hun verhaal af willen. Geen opgeblazen verhalen maar op mijn gevoel realistische verhalen waarin geen plaats is voor een heldenepos.
Onze busrit over Davis-Monthan Air Force Base is indrukwekkend: Meer dan 4000 in hoofdzaak gevechtsvliegtuigen staan hier in de mottenballen opgesteld. Ze staan hier in vier categorieën waarbij de laagste categorie vliegtuigen betreft die hier staan voor de onderdelen welke geleverd kunnen worden aan bevriende naties, tot vliegtuigen die binnen 1 maand weer inzetbaar kunnen worden gemaakt voor vijandelijke missies. Bij binnenkomst worden alle vliegtuigen van motoren en andere kwetsbare onderdelen ontdaan. Alle openingen, kieren en canopys worden afgeplakt en hierna worden de vliegtuigen keurig gesorteerd in de woestijn geparkeerd. De harde ondergrond voorkomt dat de toestellen in de grond wegzakken. Onze gids, voorzien van witte snor, baret en eretekens uit lang vervlogen jaren vertelt dat hier voor ongeveer US$ 30.000.000.000,-- belastinggeld aan vliegtuigen staat opgesteld. Van de sloopvliegtuigen wordt van iedere US$ 1,-- aan vliegtuigwaarde voor US$ 7,-- verkocht. Toch wel een lucratieve handel. Zouden wij ook zo veel betalen voor benodigde onderdelen van de F-16’s ? Tomcats F14, Eagles F15, Fairchild A10, Hercules transportvliegtuigen, B1 bommenwerpers en heel veel Navy vliegtuigen zien we langskomen. Vrijwel alle toestellen die hier staan ken ik, maar de meesten er van heb ik nog nooit in het echt gezien. Veel vliegtuigen zijn groter dan in gedachten en de inzet van al dit (vlieg)tuig doet me huiveren. Terug in het museum, dat bestaat uit diverse hangars en buitenopstellingen, worden we ook ieder kwartier wel door een veteraan aangesproken met weer een nieuw verhaal. Meest indrukwekkend is de hele hangar waarin een B17 staat opgesteld inclusief een overzicht van alle bemanningen die vanuit Engeland bombardementen hebben uitgevoerd op Duitse doelen op het vasteland van Europa, maar ook de voedseldroppingen boven (nog) bezet Nederland hebben uitgevoerd tijdens de winter van 1994. Ik wordt aangesproken en als duidelijk is dat ik uit Nederland (Oh Holland!) kom wordt er gevraagd of ik nog kan zorgen voor meer materiaal wat te maken heeft met de voedseldroppingen in de winter van ’44-’45. Ik beloof –ondanks dat ik in het oosten van Nederland woon- dat ik hun verzoek zal meenemen en krijg een visitekaartje mee. Ik houd me dan ook aanbevolen voor suggesties. De foto’s van de honderden Amerikaanse bemanningen die ver van hun huis vochten om ons te bevrijden en daarbij zelf het leven lieten maken heel veel indruk. Allemaal jongens tussen de twintig en midden dertig, weggerukt uit hun dagelijkse leven in het grote Amerika.

In de loop van de middag verlaten we het complex (zonder souvenirs) en rijden hierna langs een groot zonne-energieproject, één van de negentien die Arizona rijk is. Na de windmolenparken in Nicaragua en de waterkrachtcentrales in Honduras zijn we nu hier terecht gekomen in Arizona, een gebied wat zich bijzonder goed leent voor zonne-energie.
Een paar week geleden waren we in Nicaragua, een uitzonderlijk land in het streven naar toepassing van duurzame energie. In 2017 wil Nicaragua 94% van de energiebehoefte halen uit windenergie en geothermische energie, vergelijkbaar met de elektriciteitscentrales op IJsland, die met warmte uit de vulkanische ondergrond werken. In Honduras worden 50 kleinere waterkrachtcentrales gebouwd met steun van de Verenigde Naties. Doelstelling van Honduras is om in 2034 80% van de benodigde energie duurzaam op te wekken, door middel van waterkrachtcentrales en energie uit biomassa.
De Nederlandse doelstelling (14% in 2020) steken hier schril bij af.
In 2012 had zonne-energie in Arizona volgens de toenmalige Gouverneur van Arizona Janet Napolitano de potentie om uit te , groeien tot de “Perzische Golf van Zonne-energie”. In 2012 had Arizona ruim 1100 MW aan Zonnestroom vermogen opgesteld staan. Dit gebeurt niet alleen met PV-panelen zoals er bij ons op de daken wordt gelegd maar ook met een parabolische zonnestroom centrale waarbij 280 MW thermisch vermogen zes uur kan worden opgeslagen in gesmolten zout en later in stroom kan worden omgezet.
In 2013 werd al vergunning aangevraagd voor een totaal vermogen van ruim 13 GW. Dit is een vermogen wat gelijk staat met ongeveer 30 keer het vermogen van de kerncentrale in Borssele.
De bouw van PV-centrales gaat terug tot 1997, toen het eerste commerciële zonnestroom project van start ging, ongeveer van de grootte die wij 4 jaar geleden realiseerden op het SKB in Winterswijk. Vanaf dat moment is de capaciteit ieder jaar meer dan verdubbeld. Nu staan in dit gebied al 19 commerciële projecten stroom te leveren tegen concurrerende stroomprijzen.
Op dit moment is het Agua Caliente project het grootste project ter wereld dat stroom levert voor ongeveer 260.000 huishoudens. 5.200.000 zonnepanelen leveren de gelijkstroom die door 400 zeer grote omvormers tot bruikbare wisselstroom wordt omgezet. Dit project is nu nog de grootste ter wereld, maar zal waarschijnlijk volgend jaar al worden ingehaald door projecten in California en Pakistan. aan verschillende nieuwe projecten wordt op dit moment hard gewerkt.

Arizona heeft twee projecten waar particulieren in deelnemen. Zuidoostelijk van Tucson, waar we nu zitten is een 1,6 MW project opgezet waar consumenten op basis van maandelijkse betalingen stroom afnemen. Het merendeel van de zonnestroomcentrales wordt geëxploiteerd door particuliere elektriciteitsbedrijven. Morgen rijden we van Tucsan naar Flagstaff en komen dan langs diverse projecten.

Terug in de buurt van het hotel laat Jesse mij kennismaken met een paar outlet stores maar ook met een mall. Weliswaar een redelijk grote parkeerplaats maar een gebouw waar je nog niet zo snel van onder de indruk bent. Hier naar binnen om even te eten op een plek waar het een stukje goedkoper is dan gisteren. Jesse vertelt dat meestal op de tweede verdieping wel wat eettentjes zijn te vinden. Ik vraag me af waar deze tweede verdieping dan moet zijn, want de gebouwen zien er netjes uit, maar veel verder dan de uitstraling van de Aldi aan de Kottenseweg komen ze niet. Een mens kan zich toch vergissen: eenmaal binnen lopen we door een kledingwinkel verder het gebouw in wat uitmondt in een winkelcentrum van ongekende omvang. Inderdaad twee verdiepingen, maar niet een verdieping naar boven maar één de grond in. Een hypermodern winkelcentrum bestaande uit honderden moderne winkels. Alles supermodern afgewerkt en schoon. Je vraagt je af hoe dit allemaal exploitabel is te houden. Weliswaar een half miljoen inwoners in Tucson, maar er zijn vele van dit soort Mall’s. De kledingvoorraad is weer aangevuld en de magen zijn weer gevuld. ’T Was een relaxte dag maar toch ook vermoeiend vanwege het vele geloop op de luchtmachtmuseum en in de winkelcentra.
’S nachts net na twaalven probeer ik nog contact te krijgen met Radio Slingeland voor mijn rubriek “De tip van Kip”, maar de dekking van het T-mobile netwerk is te slecht om Winterswijk te kunnen bereiken. Voorlopig moet Winterswijk het met dit verslag doen.
Vriendje Rrrrd wil ik nog even officieel feliciteren met z’n 64e verjaardag. Fijntjes heeft hij me duidelijk gemaakt dat hij een jaar ouder was geworden zonder dat ik daar merkbaar aandacht aan heb besteed. Ik weet het Ruurd, en ik heb je in mijn gedachten gefeliciteerd en er aan gedacht hoe jij op uitbundige wijze je verjaardag hebt gevierd zonder mijn aanwezigheid…, maar er zijn zoveel vrienden die de afgelopen weken jarig zijn geweest. Voor jou maak ik echter een uitzondering, en met terugwerkende kracht wil ik je graag nog een gezond nieuw levensjaar toewensen!