Dag 28, 11-08-2014 Canmore

Dag 28: Maandag 11 augustus
Canmore
Rustdag
Meer over Canmore
Canmore werd in 1884 officieel benoemd door Canadian Pacific Railway directeur Donald A. Smith. De naam is afkomstig van een stad gelegen aan de noordwest kust van Schotland, vernoemd naar koning Malcolm III. De Gaëlische naam Ceann Mo'r, werd in de versie van Canmore verengelst. De ruwe vertaling is naar iets zoals "big head" of "chief". Daarom heeft de stad Canmore een gigantisch groot sculptuur/beeld van een groot hoofd gemaakt als verwijzing naar “great head”. Het “hoofd” ligt in het centrum.
In 1887 werd de eerste mijn geopend, opgedragen door Koningin Victoria in 1886. De mijnindustrie in Canmore bloeide tot ver in de 20e eeuw. In 1965, een stad met een bevolking van 2.000 mensen, werd Canmore opgericht als een stad. Gedurende de jaren zeventig was de markt voor steenkool afgenomen en in 1979 werd bij Canmore Mines Ltd gestaakt. Als gevolg van veiligheid en terugwinning beleid op initiatief van de provincie Alberta, werden alle mijnen gesloten in het volgende jaar; alleen enkelen lampen van een paar mijn ingangen zijn tot op heden achtergebleven/aangehouden. De economische toekomst van Canmore leek somber tot de aankondiging dat Calgary als Gaststad van de Olympische Winterspelen van 1988 zou functioneren. Canmore zou als “host” van de Noordse evenementen een grote rol spelen. Dit resulteerde in een toename van het toerisme en ontwikkeling in de recreatieve toeristische (reis)bestemming van Canmore tot nu toe. Als gevolg van de overstromingen in 2013 te Alberta, heeft de stad de lokale noodtoestand afgekondigd (welk begon op 20 juni 2013).
Ons hotel kijkt uit op de spoorlijn, maar ook op een drietal bergen, the Three Sisters van elk ongeveer drie kilometer hoog. Voor de twee nachten die we in Canmore zitten, heb ik ze maar Mariette, Jantine en Lonneke gedoopt. We hebben het plan opgevat om overdag naar Banff te gaan. Banff ligt midden in een groot nationaal park, het oudste natuurpark van Canada. Er liggen verschillende gletsjers, bergen en rivieren in dit park, waaronder die van het Columbia-ijsveld. Om bij de meeste bezienswaardigheden te komen is er de Icefields Parkway (Highway 93) van 230 km (143 mijl) van Lake Louise in het Nationaal park Banff naar Jasper. Deze weg zullen we morgen rijden als we verder trekken naar het Noordwesten.
Vandaag in ieder geval naar Banff. Dit National Park trekt jaarlijks bijna 8 miljoen bezoekers. We parkeren de auto op een parkeerplaats vlak bij de hoofdstraat van dit supertoeristische stadje. Het weer is prima, en ondanks de ruim 2000 meter hoogte is de temperatuur zeer aangenaam. Jan en Fleur zijn achter ons aan gereden, maar Jan heeft geen zin om een nieuwe wandeltocht en andere avonturen aan te gaan en gaat terug naar Canmore. Gedrieën trekken we door de winkelstraat, winkeltje in en winkeltje uit. Veel cowboy prullaria, maar ook winkels vol cowboylaarzen en mooie geborduurde overhemden. Erg leuk als je thuis in een countrybandje speelt of aan line-dancing doet, maar voor de rest erg duur voor iets wat je misschien eens in de tien jaar tijdens een country-en-cowboy-feestje aantrekt. De meeste souvenirs zijn identiek aan die in een willekeurige souvenirwinkel in Amsterdam: alleen de opschriften zijn anders, maar de oorsprong zou wel eens dezelfde kunnen zijn. Wat wel mooi is zijn de sieraden gemaakt van ammoniet, een halfedelsteen die zowel in blauwe als groene tinten voorkomt. Gezien de prijzen die doen vermoeden dat het uurloon erg hoog is én het werktempo van de edelsmeden erg langzaam, toch maar de keuze gemaakt om van de ammoniet toch maar een ammenooitniet te maken. Ik weet ook niet of zo’n steen in goede Winterswijkse aarde zou zijn gevallen. Wel een kop koffie op een bankje in de winkelstraat en een telefoontje van een half uur naar huis. Moet toch ook iets waarde zijn! Wat we verder wel doen is voor Can$ 2,-- (ongeveer hetzelfde als een US$) op de hop-and-stop bus stappen die ons naar het begin van een gondelbaan brengt. Hier voor aanmerkelijk meer kaartjes gekocht voor een soort skilift naar een bergstation. Hier fantastisch uitzichten. Dit bergstation heeft in vroeger jaren dienst gedaan als observatorium voor onderzoek naar kosmische straling. De berghut op het hoogste punt (pff, weer een beste klim) verkeert nog in oorspronkelijke toestand. Een foto door de met graffiti besmeurde ruitjes was lastig te maken, maar geeft toch een klein inkijkje in vroegere dagen. Een bergeekhoorntje snuffelt in mijn fototas op zoek naar iets eetbaars. Voorzichtig breng ik ‘m op andere gedachten. Na een anderhalf uur frisse lucht snuiven, genieten van de uitzichten gaan we weer in de rij voor de afdaling. Weer zo’n half uur wachten, maar het was de moeite waard. Later op de middag in Canmore bezoekt Jesse de liquorstore en geeft bijna de rest van ons vakantiebudget uit. Drank is hier duur, sigaretten kennelijk nog veel duurder (omgerekend € 10,-- per pakje) maar voor Jesse geen probleem. We hebben in Guatemala al ons resterend Guatemalees geld in sigaretten omgezet vanwege de lage prijs. Jesse heeft dan nog de nodige sloffen achter in de Volvo liggen.
Ik maak een ommetje in het centrum van Canmore. Ook toeristisch, maar het druipt er hier iets minder af. Leuk wat foto’s gemaakt en wat restaurantjes bekeken voor de avond. Uiteindelijk de avond doorgebracht bij Gaucho’s, een Braziliaans restaurant met een prima gerecht. Iedereen onbeperkt uit de saladebar en hiernaast onbeperkt vlees aan tafel, dat door verschillende jongens stukje bij beetje aan tafel van diverse speizen wordt gesneden. Met een paar biertjes prima te genieten. Ook nu sluiten we de avond af met het luisteren naar de lange, lange treinen die bijna onze slaapkamer binnenkomen. Met het gedreun van de diesellocs in m’n oren val ik uiteindelijk in een diepe, diepe slaap.