Dag 24: 30-12-11 van Puno naar Cuzco
Door: henk en jesse
Blijf op de hoogte en volg Henk
30 December 2011 | Peru, Cuzco
Dag 24: Vrijdag 30 december, van Puno naar Cuzco
Vanmorgen wordt duidelijk wat de ritten van de laatste dagen aan schade aan auto’s en reizigers heeft opgeleverd. Een aantal deelnemers heeft vanwege ernstige vorm van hoogteziekte medische hulp nodig (gehad) en een groot aantal deelnemers heeft de zuurstofflessen gebruikt. Of er een relatie is tussen de klachten en het toch tegen doktersadvies nuttigen van alcohol in de afgelopen dagen is niet onderzocht maar het vermoeden is groot. Een klein aantal heeft nog steeds hulp nodig en heeft permanent zuurstof nodig. Erg vervelend voor het andere lid van het team, want rijden is er voor degenen met klachten niet bij.
Met de auto’s is het niet veel beter gesteld. Met name die auto’s die onvoldoende geprepareerd van start zijn gegaan en de auto’s waarmee met volle snelheid over de slechte wegen in Argentinië en Chili is gereden vertonen nu de meeste klachten. Het technische team heeft de dag naar La Paz en de dag erna ontzettend veel werk verzet. Door één koppel monteurs is zelfs de hele nacht doorgewerkt. Toch is het nodig geweest om auto’s naar de eindpunten te slepen en daar te repareren. Veel klachten zijn mogelijk in verband te brengen met rijstijl: Kokende remvloeistof waardoor grote schade aan remsysteem ontstaat, opgebrande koppelingsplaten, afgebroken wielophangingen en noem maar op. Sneu voor de eigenaar die met oponthoud zit maar nog veel triester voor de monteurs die het toch al zo druk hebben en nauwelijks aan nachtrust toekomen en naast het vele reparatiewerk óók de hele route rijden. Wij rijden voorzichtig en laten de auto haar werk doen bij normale toerentallen, de bergen af waarbij de auto afremt op de motor waarbij bijremmen nauwelijks of niet noodzakelijk is. Gevolg is wel dat onze gemiddelde rijsnelheid waarschijnlijk lager dan gemiddeld is maar dat we niet stil hoeven te staan voor reparaties. Met een lagere snelheid hebben we ook meer tijd om de gaten in de weg te ontwijken: We hebben nog geen band hoeven te wisselen.
Afgelopen nacht werden we nog getrakteerd op folkloristische dans en muziek in ons hotel. Erg leuk voor een moment, zeker de muziek, maar toch wel erg voor ons in scene gezet. De weergoden gaven ons nog een voorproefje van het heersende slechte weer in het noorden van Zuid-Amerika. Met een donderend onweer boven het Titicacameer hebben we de avond afgesloten.
Vanmorgen eerst een excursie naar Uros, de drijvende rieteilanden, in de baai van Puna welke in open verbinding met het Titicacameer staat. Een redelijk moderne motorboot met bovendek brengt ons om 07:40 uur naar de drijvende rieteilanden. Het was dus weer vroeg opstaan, ook omdat we voor de tijd onze bagage in de auto moesten hebben en uitgecheckt moesten hebben. Het is fris op het bovendek en de truien die we aanhebben zijn beslist geen luxe. Een wolkendek voorkomt voorlopig nog dat de zon de lucht boven de Titicaca opwarmt. Na een rustige drie kwartier komen we aan op één van deze eilandjes die bestaan uit een soort drijvende veenlaag welke is afgedekt met een aantal lagen riet van een grove soort. We worden ontvangen door met name moeders en kinderen in de traditionele klederdracht. De rietveldjes worden door touwen, verbonden aan de in de veenlaag gestoken stokken, bij elkaar gehouden. De bewoners leven in kleine hutjes, opgebouwd van een houten frame en afgedekt met riet. We hebben enkele van deze hutjes bezocht en het beeld om hier te moeten slapen en leven is weinig aantrekkelijk. Er wordt uitgelegd dat het leven hier niet voor een ieder is weggelegd: de hoge vochtigheid en de permanent natte bodem eisen hun tol. Ook de zon is hier een grote boosdoener, de gezichten van de meesten zijn zeer sterk verweerd en de huid laat vaak veel grote ongezond uitziende vlekken zien. We zien een paar kleine zonnepaneeltje die accu’s voeden. In enkele hutjes hangt één spaarlamp en zelfs zie we een oude 12V zwart-wit televisie. Van verdere luxe is absoluut geen sprake. Veel huisnijverheid wordt ons aangeboden maar we kunnen de verleiding eenvoudig weerstaan: De meeste meuk beperkt zich tot futiele producten die elders uit Bolivia of Peru zijn aangevoerd. Met een papyrusboot die door twee man geroeid wordt worden we nog naar een ander eilandje gebracht. Hier ongeveer eenzelfde traditie. Allen het peuterschooltje maakt hierop een uitzondering. Deze is met geld van de regering gebouwd en ziet er netjes en opgeruimd uit. We laten bij de peuterjuf nog een kleine gift achter. Totaal wonen er naar zeggen zo’n 2000 mensen op de vele eilandjes. We hebben de vrouwen gevraagd naar hun mannen, op enkelen na die de papyrusboten roeien zien we er geen. Deze zouden een aantal kilometers verderop aan het vissen zijn. Alles erg primitief en ander voedsel treffen we nergens aan. We hebben het vermoeden dat de meeste ‘bewoners’ op het vaste land wonen en ’s-ochtendsvroeg met motorboten worden afgezet om hun folkloristische trucje voor de toeristen op te voeren.
Om 11:45 rijden we weg van ons hotel in de richting van Cusco. Over het algemeen zijn de wegen goed. Een enkel weggedeelte ondergaat groot onderhoud en hier rijden we dan ook zo’n kleine 30 km over onverharde weg. Wel is hier veel meer aandacht aan het oppervlak besteed en we kunnen toch nog met zo’n 60 km/h doorrijden. Direct na het verlaten van het gebied van het Titicacameer komen we weer in pampa-achtige omgeving terecht. Grote vlakke gebieden door bergen omzoomd. Mooie uitzchten!
Al spoedig bemerken we toch duidelijk onderscheid tussen Peru en Bolivia. Veel meer bebouwing op het platteland en ook veel meer bedrijvigheid. Zeker de bebouwing ziet er aanmerkelijk minder bouwvallig uit. Er is iets van ordelijkheid en meer arbeidsinzet zichtbaar. Dt wordt nog bevestigd als we door het stadje Juliaca rijden. Zeer veel bedrijvigheid langs de kant van de straat. Alle verkoopwaar ligt en hangt hier uitgestald en het is een drukte van belang. Vanwege deze drukte doen we er lang over om dwars door dit stadje te rijden maar het is de moeite waard. De mensen lachen ons vriendelijk toe en wij lachen terug. Een heel andere cultuur dan in La Paz waar we meenden bij velen een absolute berusting in lamlendigheid te herkennen.
Op het hoogste punt van onze reis van vandaag stoppen we bij Abra La Raja op 4312 meter, waar we genieten van de vele verkoopsters van truien, shawls, doeken en bontproducten van lama’s. De lamawollen truien zijn te koop voor zo’n € 15,--.
Het landschap verandert snel. Veel groener en frisser. Ook vanwege waarschijnlijk toch een iets ander klimaat. Veel meer riviertjes, veel meer akkertjes en ‘weide’land waar vee zelfs in een aantal gevallen zelfs binnen tijdelijk provisorisch draad of stenen omheining wordt gehouden. Mais komen we ook steeds vaker tegen.
De verkeersrisico’s zijn hier wel groter. Met name buschauffeurs presteren het om met hoge snelheid op compleet onoverzichtelijke plekken in te halen. Net zo’n gek van de andere kant en het aantal kruisjes en kapelletjes naast de weg, die hier toch al om de haverklap staan, neemt aanzienlijk toe. Ook vandaag komen we weer langs zo’n plek waar de vangrail boven een ravijn compleet is weggeslagen en op dezelfde plek zijn tientallen kruisjes geplaatst. Ook de vele honden, volwassenen en kinderen, fietsers en tuk-tuks langs en op de wegen vereisen grote voorzichtigheid. In één geval kan Jesse dankzij de lage snelheid nog net een op de weg rennend kind ontwijken. Even verder zien we nog een tweetal net gecrashte vrachtwagens waar men druk mee in de weer is.
Op een paar buitjes na is het weer zeer redelijk. Tegen de avond hebben we zelfs regelmatig last van de laagstaande zon. De laatste kilometers verlopen moeizaam. In de invallende duisternis zijn de tuk-tuks zonder verlichting zeer slecht zichtbaar. Ook op de weg loslopende koeien vormen een groot risico. De erg veel aanwezige verkeerdrempels zijn vaak pas op het laatste moment zichtbaar. Met z’n tweeën speuren we de weg voor ons af naar alle mogelijke obstakels. Gelukkig worden we nu ingehaald door een klein busje waarvan de chauffeur kennelijk de locatie van alle drempels kent. In zijn kielzog vervolgen wij de weg tot ons hotel. Wij overnachten in een schitterend resort waarvan het gebouw waar wij in slapen waarschijnlijk vroeger een klooster is geweest. We zijn in onze nopjes: De auto weer heel overgebracht en we beschikken de komende drie nachten over een prima locatie. Morgen, bij daglicht maar ‘ns een paar foto’s van maken, hoewel de weersvoorspelling voor de komende dagen in dit gebied maar matig is. Morgen naar Machu Piccu, de oude stad. Als wij daarvan terugkomen zal het hier rond 19:30 uur zijn. In Nederland zijn dan vanwege het tijdverschil van zes uur de laatste vuurpijlen al uitgedoofd en zullen de champagneglazen leeg op het aanrecht staan. Allen wensen wij alvast een plezierige jaarwisseling en een gezond en voorspoedig 2012!
Vanmorgen wordt duidelijk wat de ritten van de laatste dagen aan schade aan auto’s en reizigers heeft opgeleverd. Een aantal deelnemers heeft vanwege ernstige vorm van hoogteziekte medische hulp nodig (gehad) en een groot aantal deelnemers heeft de zuurstofflessen gebruikt. Of er een relatie is tussen de klachten en het toch tegen doktersadvies nuttigen van alcohol in de afgelopen dagen is niet onderzocht maar het vermoeden is groot. Een klein aantal heeft nog steeds hulp nodig en heeft permanent zuurstof nodig. Erg vervelend voor het andere lid van het team, want rijden is er voor degenen met klachten niet bij.
Met de auto’s is het niet veel beter gesteld. Met name die auto’s die onvoldoende geprepareerd van start zijn gegaan en de auto’s waarmee met volle snelheid over de slechte wegen in Argentinië en Chili is gereden vertonen nu de meeste klachten. Het technische team heeft de dag naar La Paz en de dag erna ontzettend veel werk verzet. Door één koppel monteurs is zelfs de hele nacht doorgewerkt. Toch is het nodig geweest om auto’s naar de eindpunten te slepen en daar te repareren. Veel klachten zijn mogelijk in verband te brengen met rijstijl: Kokende remvloeistof waardoor grote schade aan remsysteem ontstaat, opgebrande koppelingsplaten, afgebroken wielophangingen en noem maar op. Sneu voor de eigenaar die met oponthoud zit maar nog veel triester voor de monteurs die het toch al zo druk hebben en nauwelijks aan nachtrust toekomen en naast het vele reparatiewerk óók de hele route rijden. Wij rijden voorzichtig en laten de auto haar werk doen bij normale toerentallen, de bergen af waarbij de auto afremt op de motor waarbij bijremmen nauwelijks of niet noodzakelijk is. Gevolg is wel dat onze gemiddelde rijsnelheid waarschijnlijk lager dan gemiddeld is maar dat we niet stil hoeven te staan voor reparaties. Met een lagere snelheid hebben we ook meer tijd om de gaten in de weg te ontwijken: We hebben nog geen band hoeven te wisselen.
Afgelopen nacht werden we nog getrakteerd op folkloristische dans en muziek in ons hotel. Erg leuk voor een moment, zeker de muziek, maar toch wel erg voor ons in scene gezet. De weergoden gaven ons nog een voorproefje van het heersende slechte weer in het noorden van Zuid-Amerika. Met een donderend onweer boven het Titicacameer hebben we de avond afgesloten.
Vanmorgen eerst een excursie naar Uros, de drijvende rieteilanden, in de baai van Puna welke in open verbinding met het Titicacameer staat. Een redelijk moderne motorboot met bovendek brengt ons om 07:40 uur naar de drijvende rieteilanden. Het was dus weer vroeg opstaan, ook omdat we voor de tijd onze bagage in de auto moesten hebben en uitgecheckt moesten hebben. Het is fris op het bovendek en de truien die we aanhebben zijn beslist geen luxe. Een wolkendek voorkomt voorlopig nog dat de zon de lucht boven de Titicaca opwarmt. Na een rustige drie kwartier komen we aan op één van deze eilandjes die bestaan uit een soort drijvende veenlaag welke is afgedekt met een aantal lagen riet van een grove soort. We worden ontvangen door met name moeders en kinderen in de traditionele klederdracht. De rietveldjes worden door touwen, verbonden aan de in de veenlaag gestoken stokken, bij elkaar gehouden. De bewoners leven in kleine hutjes, opgebouwd van een houten frame en afgedekt met riet. We hebben enkele van deze hutjes bezocht en het beeld om hier te moeten slapen en leven is weinig aantrekkelijk. Er wordt uitgelegd dat het leven hier niet voor een ieder is weggelegd: de hoge vochtigheid en de permanent natte bodem eisen hun tol. Ook de zon is hier een grote boosdoener, de gezichten van de meesten zijn zeer sterk verweerd en de huid laat vaak veel grote ongezond uitziende vlekken zien. We zien een paar kleine zonnepaneeltje die accu’s voeden. In enkele hutjes hangt één spaarlamp en zelfs zie we een oude 12V zwart-wit televisie. Van verdere luxe is absoluut geen sprake. Veel huisnijverheid wordt ons aangeboden maar we kunnen de verleiding eenvoudig weerstaan: De meeste meuk beperkt zich tot futiele producten die elders uit Bolivia of Peru zijn aangevoerd. Met een papyrusboot die door twee man geroeid wordt worden we nog naar een ander eilandje gebracht. Hier ongeveer eenzelfde traditie. Allen het peuterschooltje maakt hierop een uitzondering. Deze is met geld van de regering gebouwd en ziet er netjes en opgeruimd uit. We laten bij de peuterjuf nog een kleine gift achter. Totaal wonen er naar zeggen zo’n 2000 mensen op de vele eilandjes. We hebben de vrouwen gevraagd naar hun mannen, op enkelen na die de papyrusboten roeien zien we er geen. Deze zouden een aantal kilometers verderop aan het vissen zijn. Alles erg primitief en ander voedsel treffen we nergens aan. We hebben het vermoeden dat de meeste ‘bewoners’ op het vaste land wonen en ’s-ochtendsvroeg met motorboten worden afgezet om hun folkloristische trucje voor de toeristen op te voeren.
Om 11:45 rijden we weg van ons hotel in de richting van Cusco. Over het algemeen zijn de wegen goed. Een enkel weggedeelte ondergaat groot onderhoud en hier rijden we dan ook zo’n kleine 30 km over onverharde weg. Wel is hier veel meer aandacht aan het oppervlak besteed en we kunnen toch nog met zo’n 60 km/h doorrijden. Direct na het verlaten van het gebied van het Titicacameer komen we weer in pampa-achtige omgeving terecht. Grote vlakke gebieden door bergen omzoomd. Mooie uitzchten!
Al spoedig bemerken we toch duidelijk onderscheid tussen Peru en Bolivia. Veel meer bebouwing op het platteland en ook veel meer bedrijvigheid. Zeker de bebouwing ziet er aanmerkelijk minder bouwvallig uit. Er is iets van ordelijkheid en meer arbeidsinzet zichtbaar. Dt wordt nog bevestigd als we door het stadje Juliaca rijden. Zeer veel bedrijvigheid langs de kant van de straat. Alle verkoopwaar ligt en hangt hier uitgestald en het is een drukte van belang. Vanwege deze drukte doen we er lang over om dwars door dit stadje te rijden maar het is de moeite waard. De mensen lachen ons vriendelijk toe en wij lachen terug. Een heel andere cultuur dan in La Paz waar we meenden bij velen een absolute berusting in lamlendigheid te herkennen.
Op het hoogste punt van onze reis van vandaag stoppen we bij Abra La Raja op 4312 meter, waar we genieten van de vele verkoopsters van truien, shawls, doeken en bontproducten van lama’s. De lamawollen truien zijn te koop voor zo’n € 15,--.
Het landschap verandert snel. Veel groener en frisser. Ook vanwege waarschijnlijk toch een iets ander klimaat. Veel meer riviertjes, veel meer akkertjes en ‘weide’land waar vee zelfs in een aantal gevallen zelfs binnen tijdelijk provisorisch draad of stenen omheining wordt gehouden. Mais komen we ook steeds vaker tegen.
De verkeersrisico’s zijn hier wel groter. Met name buschauffeurs presteren het om met hoge snelheid op compleet onoverzichtelijke plekken in te halen. Net zo’n gek van de andere kant en het aantal kruisjes en kapelletjes naast de weg, die hier toch al om de haverklap staan, neemt aanzienlijk toe. Ook vandaag komen we weer langs zo’n plek waar de vangrail boven een ravijn compleet is weggeslagen en op dezelfde plek zijn tientallen kruisjes geplaatst. Ook de vele honden, volwassenen en kinderen, fietsers en tuk-tuks langs en op de wegen vereisen grote voorzichtigheid. In één geval kan Jesse dankzij de lage snelheid nog net een op de weg rennend kind ontwijken. Even verder zien we nog een tweetal net gecrashte vrachtwagens waar men druk mee in de weer is.
Op een paar buitjes na is het weer zeer redelijk. Tegen de avond hebben we zelfs regelmatig last van de laagstaande zon. De laatste kilometers verlopen moeizaam. In de invallende duisternis zijn de tuk-tuks zonder verlichting zeer slecht zichtbaar. Ook op de weg loslopende koeien vormen een groot risico. De erg veel aanwezige verkeerdrempels zijn vaak pas op het laatste moment zichtbaar. Met z’n tweeën speuren we de weg voor ons af naar alle mogelijke obstakels. Gelukkig worden we nu ingehaald door een klein busje waarvan de chauffeur kennelijk de locatie van alle drempels kent. In zijn kielzog vervolgen wij de weg tot ons hotel. Wij overnachten in een schitterend resort waarvan het gebouw waar wij in slapen waarschijnlijk vroeger een klooster is geweest. We zijn in onze nopjes: De auto weer heel overgebracht en we beschikken de komende drie nachten over een prima locatie. Morgen, bij daglicht maar ‘ns een paar foto’s van maken, hoewel de weersvoorspelling voor de komende dagen in dit gebied maar matig is. Morgen naar Machu Piccu, de oude stad. Als wij daarvan terugkomen zal het hier rond 19:30 uur zijn. In Nederland zijn dan vanwege het tijdverschil van zes uur de laatste vuurpijlen al uitgedoofd en zullen de champagneglazen leeg op het aanrecht staan. Allen wensen wij alvast een plezierige jaarwisseling en een gezond en voorspoedig 2012!
-
31 December 2011 - 07:00
Manon:
He kanjers geweldig om jullie te volgen! Jullie ook een super 2012 gewenst! Xx -
31 December 2011 - 09:58
Bart Labrie:
Henk en Jesse, hartelijk dank voor jullie reisverslagen. Ze worden hier ´verslonden´!
Een hele goede jaarwisseling en een goede, veilige voortzetting van jullie reis in 2012. -
31 December 2011 - 10:23
Joop Leemrijse:
Jesse en Henk , prettige jaarwisseling en een gezonde en veilige reis in 2012 toegewenst. -
31 December 2011 - 11:05
Anny/freek:
henk we zullen vanavond speciaal voor jou en je reisgenoot blazen.
een goede reis verder en de allerbeste wensen voor 2012. -
31 December 2011 - 14:40
Wim Aalderink:
Succes op de rest van jullie tocht en de allerbeste wensen voor 2012!
Groeten,
Wim -
31 December 2011 - 16:00
Mieke En Gerrit Hemi:
fantastisch avontuurverslag, wordt hier in een nat en guur landje gulzig gelezen. Jesse en henk de beste wensen voor 2012 en een succesvol vervolg -
31 December 2011 - 16:16
Henk Meijer:
henk en jesse goede jaarwisseling -
31 December 2011 - 17:31
Toetje:
Hey kokkies,
Elke keer geniet ik weer van jullie verslagen en de mooie foto's. Vergeet vooral niet met goede recepten terug tekomen, jullie zullen wel wat verrassingen voorgeschoteld hebben gekregen.
Nog een goede reis en hou de volvo heel.
Prettige jaarwisseling,
Toetje -
31 December 2011 - 18:29
Nicolle:
Het moet wel haast hetzelfde schooltje in het Titicaca-meer zijn als waar ik ben geweest; alleen ¿donde estan los niños? Ik verheug me al op jullie ervaringen bij Machu Pichu.
Goede jaarwisseling, de beste wensen voor een gezond en gelukkig 2012 en een goed vervolg van jullie fantastische tocht! -
31 December 2011 - 19:30
Dini Te Winkel:
henk en jesse ik wens jullie een goed en gezond 2012 en een goede reis verder.groetjes -
01 Januari 2012 - 10:35
Fam. Ratkoceri:
Vanuit een regenachtig Winterswijk wensen wij jullie véel geluk voor 2012 en een goede voortzetting van jullie reis en graag nog meer mooie verhalen.
groeten van Fatmir, Anne-Marie, Saranda en Arlina -
01 Januari 2012 - 10:41
Frank Boswinkel:
Jesse en Henk, ten eerste een top 2012 gewenst uit Oeding !!!!
Wat een mooi avontuur , top foto`s en super reisverslag.
Geniet er nog maar ff van.
Groeten uit t natte Oeding,
Frank
-
01 Januari 2012 - 11:21
Desiree:
Happy New Year and have a lot of fun!!!!! Prachtige foto's en boeiende teksten plaatsen jullie.
Echt genieten van jullie reis hier in het waterige Nederland. Heel veel goeds voor het vervolg
van jullie avontuur gewenst. Liefs -
02 Januari 2012 - 17:27
Cees V. Rijsdijk:
De allerbeste wensen voor 2012, en een mankamentlose reis gewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
