Dag 6 -12-12-11, Puerto Madryn - Comodore Valdavia

Vandaag een rit van ca. 450 km als we ons aan de route houden en alleen maar asfalt en een dor en uitgestrekt landschap willen zien. We hebben overnacht in een luxe hotel en waar we helaas geen berichten konden uploaden. De verbinding met de servers in het hotel waren prima, maar vanwege waarschijnlijk vanwege de grote behoefte aan internet was een behoorlijke Skype of internetverbinding niet te maken. Vanmorgen om 07:00 uur opgestaan en in alle rust de auto gecontroleerd. Water en olie prima op peil en de banden zijn op spanning. Nog wel even tijd nodig gehad om een pompstation te vinden waar benzine voorhanden was. Een veel voorkomend euvel in Argentinie. Het land beschikt zelf over behoorlijke olie- en gasvoorraden maar om welke duistere reden dan ook schijnt de overheid de distributie van brandstoffen nogal te beperken waardoor regelmatig ‘nee’ aan de pomp moet worden verkocht. We zijn ondertussen ook weer door onze cash heen. Het maximaal te pinnen bedrag is 1000 Argentijnse Dollars (ongeveer € 125,--) Met een brandstofprijs die schommelt rond de 1 Euro ben je hier nog wel een keer door. Ook de bescheiden tolgelden, controlegelden en onze lunches onderweg doen een aanslag op ons vakantiegeld. ’s Morgens dus ook eerst nog even pinnen. Echter, bij alle banken die we kunnen vinden staan lange rijen wachtenden voor de pinautomaat. Wij vragen ons af of er in Argentinie ook een bankencrisis op komst is. We willen niet achter aan de rij aansluiten en kiezen er voor om toch maar te gaan rijden. We hebben tenslotte toch nog net voldoende valuta voor 1 keertje tanken. Dat moet te doen zijn.
De reis gaat weer door de uitgestrekte vlakten van Patagonia. Behoorlijk goede wegen die over het algemeen zeer rustig zijn. De 450 kilometer die vandaag voor ons liggen vliegen dan ook in sneltreinvaart aan ons voorbij. Halverwege besluiten we dan ook om één van de natuurreservaten te bezoeken. De omweg hiervoor is een kleine 200 kilometer maar blijkt de moeite meer dan waard.
Na circa 60 kilometer gaat de sublieme asfaltweg over in een gravelweg die met een snelheid van 50 km/h goed te rijden is. We zien de eerste guanaco’s (een soort lama) en choiques (een soort struisvogel) in de wilde natuur en komen uiteindelijk aan bij het bezoekerscentrum van het natuurreservaat waar we, na een bezoek aan het infocentrum overstappen in een personenbusje die ons verder naar de kust brengt. Het reservaat wordt bevolkt door vele tienduizenden pinguïns die een heel ander beeld scheppen dan ons vooroordeel over het leven van pinguïns deed vermoeden. Deze dieren graven holen in de grond, tot wel een kilometer landinwaarts, om regelmatig de wandeltocht van en naar de zee te ondernemen. We lopen tussen ze door. Ze zijn onverstoorbaar en kennelijk helemaal gewend aan het bezoek van mensen. Ook een verdwaalde lama op het strand wordt op de plaat vastgelegd. De terugweg naar de Route National 3 verloopt spoedig. We hadden gehoopt nog een kortere weg te kunnen nemen, maar nadat bleek dat we dan zo’n 200 km onverhard zouden moeten rijden hebben we toch maar gekozen voor een paar kilometers meer en asfalt onder onze wielen. De laagvlakte van Patagonia ligt voor ons eindpunt op ca. 600 mtr hoogte. De afdaling vindt plaats over korte afstand en vlak voor aankomst hebben we een mooi uitzicht over de stad waarvan de eerste indruk doet vermoeden dat we te maken hebben met een nijvere stad vol industrie. Later blijkt dit vermoeden juist te zijn want Comodoro Rivadavia blijkt het middelpunt te zijn van de olie-industrie in deze streek. De entree van ons Hotel Austria is luxe, internet beschikbaar, het eten prima maar de kamers klein. Maar goed, twee eenpersoonsbedden, een douche en toilet zijn voldoende om de nacht door te komen. De temperatuur is aangenaam, we kunnen in een polootje tot middernacht buiten zitten. Morgen een lange rit van een kleine 900 km voor de boeg.