Dag 10: 16-12-2011 Ushuaia -> Puerto Natales

’s Morgens om 04:00 uur gaat de schemering al weer over in daglicht. Vanwege de aparte kleur een mooi moment om dit vast te leggen. Onze kleding is de middag er voor al afgeleverd. De wasserettes zijn hier prijzig en we overwegen of we voor hetzelfde geld niet telkens nieuw ondergoed en sokken kunnen aanschaffen. Silvina is keurig op tijd en met haar kleine rugzakje zit ze ons niet in de weg. De eerste 400 kilometers rijden hebben we dinsdag ook al gereden maar nu rijden we ze nu in omgekeerde volgorde. Ook de dolfijnen in de straat van Magelhaen zijn weer van de partij.Silvina blijkt een plezierige reisgenote. Als een geroutineerde gids helpt ze ons weer met het invullen met de verschillende formulieren en loodst ze ons snel door de doaune- en politiecontroles heen. In de auto smeert ze kleine broodjes met een zachte kaas die ze zelf heeft meegenomen. Ondertussen helpen wij haar met Engels en zij ons met een beetje Spaans. Verder vertelt ze veel over het land, de cultuur en de politiek. Zij is niet echt blij met de herkozen presidente Cristina Kirchner omdat zij zomaar geld uitdeelt aan de armen zonder voor werk te zorgen. Deze uitkeringen zijn een doorn in het oog van de werkende klasse.
De overige rijders hebben ondertussen opgemerkt dat wij een verstekeling aan boord hebben. Jesse maakt ze wijs dat zij in ruil voor het wassen van onze kleding en de auto, het ons behulpzaam zijn als gids en tolk en mogelijk ook nog het aan hem aanbieden van niet nader te specificeren diensten tot Cartagena met ons meerijdt. Nu nog de crew van Veronica van dit verhaal zien te overtuigen.
Tijdens onze eerste tankbeurt in Chili waar we met een hele rits Volvo bij een pompstationnetje in de middle of nowhere staan, krijgen we door twee kindertjes stickers van het tankstation en een paar snoepjes aangeboden. In ruil daarvoor bieden wij de kinderen een paar stukjes Nederlandse autodrop aan, waarvan de doos tot dat moment gesloten was gebleven. De smaak is kennelijk anders dan ze verwacht hadden, want een tweede dropje gaat er echt niet in.
De voor ons nog onbekende weg richting Puerto Natales leidt door een landschap dat vergelijkbaar is met het Argentijnse deel van Patagonia, met dat verschil dat het iets heuvelachtiger is. De sporadische bebouwing valt vrijwel geheel in de categorie armoedig en geeft ons, naar wat Silvina zegt, een vooruitblik op de landen waar we nog naar toe gaan.
We rijden in een colonne van negen Volvo’s richting het verzamelpunt in Rio Rubens, zo’n 60 km ten ZZO van Puerto Natales. Hier verzamelen we en rijden in een colonne van zo’n 90 auto’s Puerto Natales binnen. Veel toeschouwers langs de route die ons enthousiast toejuichen. Een leuke binnenkomen in een stad met een fantastisch uitzicht op de besneeuwde zuidelijke uitlopers van de Andes. Morgen gaan we dit gebied verkennen!