Dag 11: 17-12-11 Puerto Natales

Dag 11: Zaterdag 17 december, Puerto Natales.
Gistermiddag gebruik kunnen maken van internet, waardoor de verslagen bijgewerkt konden worden. De komende dagen zal dit lastiger worden omdat we veelal reisdagen gaan meemaken en de internetfaciliteiten in de plaatsjes waar we overnachten aanmerkelijk geringer zijn dan wat we gewend waren. Bovendien speelt het aantal WiFi gebruikers een rol. Vrijwel iedere deelnemer maakt hier met Iphones, Ipads en laptops gebruik van. De beperkingen bestaan enerzijds uit het aantal gebruikers dat inlogt op een communicatieserver en anderzijds af van de capaciteit van het netwerk dat hierachter hangt. Met name het laatste valt vaak tegen. Als je als één van de eersten op het netwerk inlogt heb je een kans dat je nog redelijk kunt werken. Naar gelang het aantal deelnemers stijgt wordt de verbinding al trager en uiteindelijk kun je al helemaal niet meer inloggen.
Vandaag een “vrije” dag. Geen kilometers te rijden maar een excursie naar het Nationaal Park Torres del Paines. De ingang van het park ligt op ongeveer 115 kilometer van Puerto Natales. Deze afstand gaan we afleggen met weer een snelle catamaran waarop ruim 100 mensen meevaren. Het reservaat beslaat een oppervlak van zo’n 40 bij 45 kilometer en maakt deel uit van het meest zuidelijke uitlopers van de Andes. Een uitgebreid berggebied met veel gletsjer en meren. In ongeveer 2 ½ uur varen we ruim 100 kilometer met dit snelle schip over de Seno Ultimo Esperansa, naar de grens van het park dat een oppervlak van zo’n 40 bij 45 kilometer beslaat. De Seno Ultimo Esperansa, vrij vertaald, “de boezem van de laatste hoop”, dankt haar naam aan de Spaanse zeevaarders die hier eeuwen geleden zijn achtergelaten met de bedoeling om een drietal maanden later opgehaald te worden. Waarschijnlijk is het schip dat hen heeft achtergelaten tijdens een barre storm rond de Straat van Magelhaen vergaan, want het heeft meer dan drie geduurd alvorens deze zeelieden door een Nederlands schip werden opgemerkt.
De hoogste, met sneeuw en ijs bedekte toppen zijn vanuit Puerto Natales al zichtbaar. Ten eerste worden we door de catamaran afgezet op de plek waar het water van het gletsjermeer via een smalle stroomversnelling uitmondt in de Seno Ultimo Esperansa. Voor deze stroomversnelling liggen dikke stukken ijs die van de gletsjer zijn afgebroken en die onder invloed van de sterke zon binnen enkele dagen in een andere toestandsfase de stroomversnelling zullen gaan passeren. Vanaf dit punt hebben we nog geen zicht op de gletsjer. Hiervoor meten we eerst aan de wandel over het smalle, maar goed onderhouden bergpad langs de oever van het gletsjermeer. Na een klein halfuurtje stevig klimmen en dalen bereiken we het einde van het wandelpad. Van hieruit hebben we zicht op de Glaciar Serrano op zo’n 200 meter afstand. Een mooi punt om de camera’s te gebruiken, ondanks het feit dat de lichtomstandigheden niet optimaal zijn. Ook hier in dit Chileense Natuurreservaat, net zoals in Ushuaia (Argentinie) een aantal karakteristieke steentjes voor Annette verzameld. Na de terugweg langs de helling en de stroomversnelling stappen we over in snelle Zodiacs, waarin zo’n 10 passagiers kunnen. We krijgen warme overalls en een zwemvest aan. Nu varen we over de Rio Serrano verder het natuurgebied binnen. De eerste condor wordt gespot op een hoogte van zo’n 150 meter boven ons. Met het forse tegenlicht en de grote afstand zijn de contouren van deze vogel wel zichtbaar, maar details zijn zo niet vat te leggen. De Rio Serrano (gebergterivier) heeft een breed stroombed en kalft de kanten van de bedding erg af. De kanten zijn vrijwel haaks afgekalft en de boompjes die op de bedding stonden en door de afkalving in het water terecht zijn gekomen zijn gevaarlijke obstakels voor de bestuurders van onze Zodiacs. We genieten van het uitzicht op het grote bergmassief, Los Torres (De Torens), waarbij de Torre Norte Monzino met 2800 meter hoogte ver boven het landschap uitstijgt. Helaas zijn we hier in de middag en is het matig bewolkt. ’s-Ochtends bij een lage zonnestand kleuren deze Torres rood op en heeft dit massief het uiterlijk dat haar zo beroemd heeft gemaakt. Onderweg stappen we nog over in een andere Zodiac die klaar ligt aan de andere kant van een stroomversnelling; ook voor de Zodiacs zijn deze obstakels te groot om een doorvaart mogelijk te maken. Ondanks de hoge snelheid maar dankzij de warme zon en beschermende overalls dommelen de meesten weg. Na totaal ook zo’n 2 uur in de Zodiacs komen we aan bij het eindpunt. Hier hebben we het mooiste uitzicht op Los Torres.
De terugreis naar Puerto Natales per bus verloopt niet voorspoedig. Na een 20 minuten verliest de bus hydaulische olie. Gelukkig merkt de chauffeur dit terwijl we bergopwaarts rijden en rijdt hij stapvoets door naar de eerstkomende parkeergelegenheid. Na een half uur stappen we over in de achteropkomende bus die op dat moment stampvol zit. Na een halfuurtje komen we een lege bus tegemoet die ons komt oppikken en terugbrengt naar het hotel.
’s Avonds is er door de bevolking van Puerto Natales een feestje voor ons georganiseerd op de centrale markt waar onze Volvo staan opgesteld. In een klein aantal kraampjes kunnen wij de lokaal geproduceerde wijn en bier proeven. Uit de kerktoren klinken plots blikkerige carillonklanken die op een vage manier aan een kerstliedje doen denken. We kunnen ons bijna niet voorstellen dat in de kleine klokkentoren een carillon huisvest. Als we door de klokopeningen boven in de toren kijken zien we dan ook een paar grote luidsprekers die de blikkerige klanken voortbrengen.
Toespraken van de burgemeester en de reisleiding worden gevolgd een optreden van een plaatselijk bandje dat zeer enthousiast leuke Zuid-Amerikaanse popmuziek speelt, maar waar met name de trompettisten moeite hebben op de juiste toonhoogte te vinden. Misschien is dit de reden dat het feestje een vroege dood sterft. We nemen afscheid van Silvina die we de hele dag nog net gezien hebben. Vandaag scheiden onze wegen. Jesse redeneert: “Geen handvol, maar wel zes landen vol!”. Wij parkeren de auto weer voor het hotel en bij gebrek aan een deugdelijke internetverbinding stappen we op tijd in bed.