Dag 17: 23-12-11 Santiago de Chile

Dag 17: Vrijdag 23 december, Santiago de Chile
Vandaag een vrij dag, geen kilometers dus. Lekker uitslapen en dan rustig en zeer uitgebreid ontbijten in het Crowne Plaza hotel. Geen zin om vandaag in de auto te stappen, we hebben er tenslotte al bijna 8000 km opzitten.
Om toch wat van de stad te zien hebben we een bustour geboekt. De stad is te groot om te voet te verkennen en op deze wijze hopen we toch iets van de stad te zien te krijgen.

Santiago is een grote stad met 7.000.000 inwoners en kent relatief weinig hoogbouw. Gisteren met de rit naar het hotel kwamen we er al achter dat de voorsteden ook al erg groot zijn en veel oppervlak beslaan. Bij de receptie maar ‘ns geïnformeerd hoe deze hop-on hop-off bus werkt. Na uitleg ontvangen te hebben loop je samen naar de dichtstbijzijnde stopplaats waar al een ander Volvo-stel een half uur staat te wachten. Volgens de info zou er ieder halfuur een bus moeten langskomen, dus nog maar even gewacht, misschien dat de bus vertraagd is. Na twintig minuten gewacht te hebben maar een taxi naar één van de tourist info centers genomen. Daar een ticket geboekt en nog ‘ns 20 minuten gewacht alvorens wij op de open dubbeldekker konden plaatsnemen.
In de bus is het rustig maar op straat druk dus de bus staat vaak stil. Zo’n bus is een fantastische uitvinding als je een stad zonder bomen hebt want dan heb je een goed uitzicht. Hier echter is het constant opletten dat je de takken van de bomen langs de straat, meest een soort esdoorns, niet in je gezicht krijgt. Regelmatig moeten we voor de door de bus zwiepende takken wegduiken. Waarschijnlijk ook ten gevolge van de smallere straten: geen grote boulevards zoals b.v. in Barcelona en Valencia, maar alles wat dichter op elkaar. De planologische blauwdruk kon echter wel van deze steden zijn overgenomen. Rechte lijnen, vierkante stratenblokken van zo’n 100 meter lang en breed. Deze hoofdstad van Chili ligt op een laagvlakte die zo’n 500 mtr boven de zeespiegel ligt tussen de Andes aan de oostkant en het Chileense kustgebergte aan de westkant.
Santiago is halverwege de 16e eeuw gesticht door een Spanjaard genaamd Valdivia. Reden voor de vestiging op deze plek was enerzijds het klimaat en anderzijds het feit dat de oorspronkelijke kern in een gebied ligt dat aan twee zijden omsloten wordt door de rivier de Mapocho, die zich voor de stad splitst, en na de stad weer samenkomt, waardoor de stad eenvoudiger verdedigd kon worden.
We komen langs diverse kennelijk mooie monumenten en gebouwen, wat ons echter een beetje tegenvalt. Wij hadden gezien de leeftijd van de stad veel meer historische gebouwen verwacht, maar ’t is net of de boel hier zo’n honderd jaar geleden is platgegooid. De tocht verloopt langzaam ten gevolge van het drukke verkeer. Zo nu en dan een leuk doorkijkje en met de Iphone zo nu en dan een plaatje geschoten. De Panasonics in de kluis in het hotel gelaten, veronderstellende dat we mogelijk ook nog in buurten zouden komen waar het bezit van deze toestellen teveel in het oog zou springen. Dit viel reuze mee en eigenlijk had ik er spijt van dat niet de 14-150mm had meegenomen. Halverwege uitgestapt (hop-off) en op een druk terrasje gaan zitten. Even een kleinigheid eten en wat drinken en na een uurtje weer ‘ns verder gewandeld in één van de betere buurten van Santiago. Wat in ieder geval opvalt in deze stad dat hier aanmerkelijk minder gebedeld wordt dan bij voorbeeld in de grote Spaanse steden. Tijdens de korte wandeling een ander stel deelnemers van de Volvo trip tegengekomen. Samen weer op de bus gestapt en de route verder zo afgereden. De laatste kilometer naar het hotel besluiten we te lopen. Onderweg nog even een kleine markt met voornamelijk Chileense kunstnijverheid bezocht. Een paar straten verder komen we diverse stalletjes met gebruikte boeken tegen. Hier liggen het manifest van Karl Marx en Mein Kampf (in het spaans) gebroederlijk naast elkaar. Verder op weg naar het hotel lekker aan het dolen gekomen. De plattegrond die we bij ons hebben voorziet niet in de kleine straatjes en uiteindelijk besluiten we om een taxi te nemen naar het hotel, dat naar later blijkt hemelsbreed nog geen vijfhonderd meter van onze opstapplaats ligt. De taxichauffeur echter moet vanwege het vele eenrichtingsverkeer en verplichte rijrichtingen nogal een omweg maken. De taxi’s hier zijn gelukkig alleszins redelijk in prijs. Voor een ritje van zo’n 20 minuten in de stad ben je zo’n 4 tot 5 Euro kwijt.
Okay, bij de receptie van het hotel is ondertussen iedereen vertrokken naar de bijeenkomst met de Club Volvo de Chile. Later blijkt dat we hieraan (gelukkig) weinig gemist hebben. Jesse duikt het zwembad in en kletst urenlang met Catrina, een Schotse die samen met haar vriend ook in Zuid Amerika op vakantie is. Haar vriend is zoals een Schot op vakantie kennelijk betaamd helemaal bezopen en ligt z’n roes uit te slapen op één van de ligbedden bij het zwembad op de derde verdieping van het hotel. Ik probeer ondertussen de verslagen bij te werken en deze op de website te zetten, maar wat gisteren nog geweldig lukte, is vandaag vanwege een slechte internet verbinding niet mogelijk. Eén van onze artsen had in Perito Moreno op het voetbalveld haar auto niet afgesloten en later bemerkte ze dat ze haar I-phone miste. Kennelijk gestolen. In Santiago had ze ondertussen een nieuw toestel op de kop getikt welke echter nog geactiveerd moest worden. Zonder een deugdelijk internetverbinding echter vrij lastig. Uiteindelijk toch gelukt alleen al haar gegevens moesten nog van de Icloud worden gehaald. Zonder een werkende Itunes verbinding was synchroniseren echter niet mogelijk. Wel kon zij de hoogst noodzakelijk gegevens via een computer in het hotel in ieder geval inzien. Vanuit het terras bij het zwembad werden we nog even geconfronteerd met de naderende kerst. Zichtbaar vanaf dit terras reed een hele stoet vrachtauto’s, zo weggereden uit de Coca-Cola reclame, toeterend een keer heen en weer door de hoofdstraat welke voor het hotel langsloopt. Alle vrachtauto’s versiert met lampjes en op de deels open opleggers een tal van in rood en wit geklede Zuid Amerikaanse Salsa meisjes die ons lieftallig toezwaaien. Goh, ineens krijgt de kerstgedachte toch ook een heel andere inhoud.
Om elf uur dichtbij het hotel nog even een stukje gegeten en uiteindelijk veel te laat om 01:30 uur naar bed. Een weliswaar gezellige dag gehad, maar beiden hadden we het gevoel dat we de raad van Jan Droppers hadden moeten opvolgen en naar Valparaiso hadden moeten rijden. Waarschijnlijk had de dag dan meer inhoud gehad, maar zou ook veel vermoeiende zijn geweest. En effen een dagje niksen waren we eigenlijk ook wel aan toe.