Dag 34: 09-01-2012 Quito

Dag 34: maandag 9 januari 2012, Quito
Vandaag een ‘rustdag’ in Quito. We hebben ons ingeschreven voor een excursie naar een aantal markante punten in de stad. We zijn niet de enigen. Totaal zo’n 80 man van onze groep van 200 mensen gaat in drie groepen met evenzoveel bussen de stad verkennen. Gelukkig gaat ’t niet in kolonne, dus zo massaal is ’t ook weer niet. Gisteravond en nacht heeft ’t stevig geregend en geonweerd. Kennelijk een kenmerk van het weer in het noordoosten van Zuid-Amerika tijdens het regenseizoen. De starten zijn nog niet droog en de soms zeer laaghangende flarden van wolken zijn ook nog niet verdwenen, maar ’t zonnetje doet z’n uiterste best om de lage temperatuur van 9 graden weer omhoog te krikken.
Onze eerste stop is op de broodberg, waar een geheel metalen beeld van een engel staat opgesteld, een cadeautje van de stad Barcelona aan de stad Quito, ergens vroeg in de vorige eeuw. Het beeld is als een meccanodoos samengesteld en ook zo van Spanje naar Ecuador vervoerd en hier ter plaatse weer opgebouwd. Over smaak valt te twisten echter de meningen zijn te weinig verdeeld om hierover in discussie te gaan. Vanaf diverse plekken veraf in de stad is het beeld al te zien, details zijn dan niet zichtbaar. Hier een mooi voorbeeld hoe kunst ook ‘ns een keer niet kan.
De volgende stop is, hoe kan het anders, weer een bezoek aan één van de kathedralen van Quito. We dachten dat we in Lima veel goud in de kerken hadden gezien, maar hier in Quito was het goud kennelijk in onbegrensde hoeveelheden aanwezig geweest. Van voor naar achter, van links naar rechts, inclusief alle gewelven, alles is bedekt met goud. Zeer veel fraaie ornamenten en beelden en ook alles overdekt met bladgoud. Ook een tweede kerk is fraai afgewerkt, weliswaar iets minder overvloedig, maar waarschijnlijk kan geen enkele kerk in Nederland hiermee wedijveren.
In de stad zijn veel studenten maar ook zwaarbewapende politie aanwezig. Van de studenten, die allen in schooluniform zijn, is een kleine groep extra feestelijke gekleed met een sjerp en nog wat extra versiering. In de veronderstelling dat deze kleine groep vandaag een diploma-uitreiking gaat meemaken vraag ik één van de studenten welk heuglijk feit het betreft. Zij mogen op bezoek bij de president van Ecuador. We werpen nog even een blik, voor zover wordt toegestaan in het presidentieel paleis, waar de bewaking ook erg zwaar lijkt. Later blijkt dat de president van Iran ook op bezoek is bij de president van Ecuador, als onderdeel van staatsbezoeken aan onder andere ook Venezuela en Colombia. Vreemd dat Ecuador zich hiermee inlaat, wetende dat Ecuador de US-dollar als nationaal betaalmiddel hanteert en hierdoor sterk afhankelijk is van de USA. Ecuador kan zelf in haar energiebehoefte voorzien. Met name uit het Amazone-bekken wordt olie gewonnen. Grootste bron van inkomsten is echter de cacao-export. Ecuador is het grootste cacao-exporterende land ter wereld. Ook de Nederlandse en Zwitserse chocolade schijnt voor het overgrote deel van cacao uit Ecuador te worden gemaakt.
In onze groep zit een nieuw, voor ons onbekend gezicht, kennelijk iemand die behoort bij de organisatie. Maar optreden als gids of de bus besturen doet ze niet . Deze schone jongedame van ruim 1,85 meter voldoet ruimschoots aan de criteria die Jesse aan zijn doelgroep stelt. Op mijn vraag wat haar functie bij deze groep is antwoord ze dat ze toezicht houdt op de gids en chauffeur. Jesse doet z’n werk grondiger en maakt uitgebreid kennis met haar. Ze blijkt de dochter van de eigenaar van de reisorganisatie in Ecuador te zijn, die onze organisator, SapaPana in Ecuador ondersteunt.
Jesse nodigt deze Adriana, die prima Duits spreekt uit voor nader kennismaking en om vanavond samen uit eten te gaan, welke uitnodiging ze echter vanwege haar werk niet kan of wil aannemen. Wel adviseert ze ons voor vanavond een restaurant in Quito. We eten een klein hapje in de buitenlucht en de rest van de middag kijken we rond in het oude centrum. Het weer is goed, de mensen vriendelijk en Quito bevalt ons van alle bezochte grote steden het best. We gaan niet met de bus terug naar het hotel, maar blijven met een klein groepje nog wat rondslenteren en bezoeken nog een kunstmarkt.
’s-Avonds gaan we inderdaad naar het adres dat Adriana ons heeft aanbevolen. Het restaurant, Zazu, stelt op geen enkele wijze teleur, en het is een feest om daar te mogen eten. Plezierige medewerkers, hartelijk en bovenal gastvrij. Het eten absolute topklasse. Toine, Mike en Jeroen zouden zich hiervoor absoluut niet hoeven schamen. En dat voor een perfect driegangen menuutje inclusief een biertje, wijn en koffie voor US$ 47,50 per persoon. Mocht je een keer in Quito komen en een restaurant zoeken: Zazu, een absolute aanrader.
Later in het hotel googled Jesse nog op Adriana’s naam en achternaam. Het blijkt dat zij in 2010 Miss Bikini Ecuador is geweest en ook genomineerd is geweest voor de titel van Miss Ecuador 2010. De foto’s van haar op internet verbloemen wel een beetje het uiterlijk dat wij hebben mogen zien, maar ja, als je ‘t niet helemaal van jezelf hebt dan moet ’t maar uit een potje. (er was trouwens genoeg aan haar wat niet uit een potje kwam..). Met een zeer tevreden gevoel en in het bezit van email, gsm-nummer etc. van Adriana drukt Jesse de lichtknop uit.